Het Taelverbond. Jaargang 5

[p. 415]

Het laetste lied des bedelaers.
Ballade, door A.D. Beernaert.

Ik ben een arme bedelaer,
Een oude gryze man,
Aen wien het lot geen rykdom schonk,
Maer die niet klagen kan!

Wel moest ik heen, door sneeuw en koû,
Door wind en killig weêr;
Wel daelde op my, ja! menigmael
De gloed der zonne neêr!

Toch vond ik altyd waer ik kwam
En heul en troost en brood,
Ook vond ik steeds een legerplaets
En zag my nooit in nood;

Ik wenschte aen allen vrede en heil;
'K bood allen dienst en troost:
Den landman in zyn akkerbouw,
De landvrouw in haer kroost;

Ik was aen ieder mensch beleefd,
Aen elken dien ik zag;
En 'k stoeide met den boerenknaep
Die op den boomgaerd lag.

[p. 416]

 

En als een boerenmeid my vroeg

 

Hoe Jan, uit 't Veen, het stelt,

 

Of men nog steeds zoo vrolyk lacht

 

Wen hy een grap vertelt;

 

 

 

En als ik Jan de groetnis bragt

 

Van Siska, uit den Plas;

 

En als hy my haer zeggen deed

 

Dat 's zondags kermis was;

 

 

 

O neen, 't vergat den beedlaer niet

 

Dat brave leerlingspaer;

 

Ik kreeg zoo menig brood en kleed,

 

Zoo menig koussenpaer;

 

 

 

Ja! 'k stond zoo wel met menig man

 

Met menig landmansvrouw;

 

Ik kreeg zoo menig schotelpap

 

En zitplaets in de schouw;

 

 

 

Daer vroeg men dikwerf naer 't verhael

 

Van myn soldatentyd;

 

En ieder luisterde op 't verhael

 

Met oogen groot en wyd.

 

 

 

En als het feest was op het dorp

 

Of kermis in den wyk,

 

Daer ook ontving ik geld en brood

 

En veler liefdeblyk,

 

 

 

Ach God! waer henen is die tyd!....

 

Ik voel dat 't einde naekt!....

 

Doch, dat uw heilge wil geschied',

 

't Is hy die zaligmaekt!

 

 

[p. 417]

 

Hebt dank, o duizendmalen dank

 

Voor 't brood dat gy my gaeft,

 

Voor al de kleedren die ik droeg

 

Gy man, gy vrouw, gy maegd!

 

 

 

Hebt dank voor al uw goed, gy zult

 

Den beedlaer niet meer zien;

 

Hebt dank voor al den troost dien gy

 

Der armoede aen kwaemt biên.

 

 

 

Er is een God in 't hemelryk

 

Die meer dan danken zal;

 

Zyn goedheid en regtvaerdigheid

 

Zyn eindloos, zonder tal.

Evergem, 1850.