Het Taelverbond. Jaargang 5

De arme man,
door J. Vermetten.

Ik beklaeg den armen man
Die door alle regenvlagen,
Daer hy niet meer werken kan,
Daeglyks om zyn brood moet vragen;
Ik beklaeg zyn harde lot.
Wil hem bystaen, goede God!

Ziet hoe hy daer wagglend gaet
Op zyne oude, stramme beenen;
Ziet hoe hy daer bevend staet
Om eene alemoes te weenen,
Met het gryze hoofd ontbloot.
O wat is zyn lyden groot!

[p. 276]

 

Ziet hoe hy ter neder blikt

 

En, met 't hoofd voor uit gebogen,

 

Hygend om wat voedsel snikt,

 

Met de tranen in zyne oogen.

 

Ik betreur u, arme man,

 

Dat ik u niet helpen kan.

 

 

 

Maer ik zal by moeder gaen

 

En voor u een aelmoes vragen

 

Die goedhartig wordt gedaen:

 

Want uw lot is zuer om dragen.

 

O! myn jong en teeder hart

 

Deelt gevoelig in uw smart.