Het Taelverbond. Jaargang 4


Wederzien, door O.J. Eekma. Hemelsche gedachte, Die der droefheid klagte Staken doet - en haer 't Hart naer God doet wenden, Hoe haer ook de ellenden. Drukken by de baer. Wederzien daerboven, Om er God te loven, Met een englenheir! Ginder in de hemelen, Waer de serafs wemelen, Tot des eeuwgen eer!
[pagina 600]
Weg dan met dat weenen, Met dat zuchten, steenen, Als een vriend vertrekt! Wilt aenbiddend loven! God heeft hem daerboven Uit den dood gewekt! Ziet, hy is verrezen! Waerom zoudt ge vreezen? Is 't voor zyn geluk? Hy is by de dooden, Zegt ge, maer gevloden, Is hy uit den druk! Neen! het is geen sterven! Leven is 't verwerven, Als een de aerd gaet vliên! Eens valt onze kluister En voor 't huidig duister, Zullen wy ook zien! Dan wordt ons gegeven, Vreugde, licht en leven, Voor deez' aerdschen nacht! Wilt hem niet benyden, Maer u eêr verblyden En gelooft - en wacht! Hoop, Liefde en Gelooven! Wilt die vlam niet dooven; Maer haer offer biên! ô Aenbidt - en vraegt niet, Hoopt en lieft - en klaegt niet, En wy zullen eens verheerlykt onze vrienden wederzien! 1847.