Het Taelverbond. Jaargang 4
(1848)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 445]
| |
‘Wie zie ik hier? De trouwlooze is 't,
Die eens myn hart kon streelen!
Uw goud, uw zyden kleedren mist
Gy thans en uw juweelen?’
‘O dat ik Walter werd ontrouw,
Myn paradys verzonk in rouw,
By u slechts vind ik 't weder.’
Hy hief te paerd den schoonen last,
En voelde een zacht erbarmen;
Zy hechttede aen zyn lyf zich vast
Met witte, mollige armen.
‘Ach, Walter lief, myn harte rust
Op koud metael dat 't minvuer bluscht,
Het klopt niet aen uw harte.’
't Slot reden ze in, waer, als in 't graf
Al 't leven was verdwenen,
Zy nam den helm den ridder af;
Zyn schoonheid was daerhenen.
‘De wang verkleurd, het oog vol smart,
Uw sieraed is 't, o edel hart!
Nooit waert gy my zoo dierbaer.’
Des droeven ridders harnas weet
De goedige te ontbinden.
‘Wat zie ik? gy in 't zwart gekleed!
Stierf een van uw beminden?’
‘O ik betreur myn liefste zeer,
Die ik op aerde nimmermeer,
Noch over 't graf zal vinden.’
| |
[pagina 446]
| |
Zy zinkt aen zyne voeten neêr,
Met uitgestokene armen.
‘Gy ziet me als boetende, o myn Heer,
U smeek ik om erbarmen
Hef my weêr op tot nieuw genot!
Laet my van al de smart van 't lot
Aen uwe borst genezen!’
‘Sta op, sta op, geknakte roos!
Ik kan geen troost u geven;
Myne armen werden magteloos,
Myn borst werd zonder leven.
Ga u, als ik, in rouwe kleên!
De liefde is heen, de liefde is heen,
En nimmer keert zy weder!’
(Naer Uhland.) |
|