Het Taelverbond. Jaargang 3

[p. 499]

Arm bloemeken.

Bloemken door heur hand geschonken,
Gy hebt op myn borst geblonken.
Frisch en rood was toen uw kleur,
Aengenaem en zoet uw geur,
Lief uw krans van groene blaren;
Zy kon slechts u evenaren.

Uwe wangskens waren rood,
En uw oogskens schoon en groot,
En uw mondje vroeg een lach,
Elken sterfling die u zag.
Allen schonken 't u met eenen.
Gy kont lachen, en nu - weenen.

Bloemken door heur hand geschonken,
Gy hebt op myn borst geblonken,
En uw oogskens zyn nu vael,
't Is de schuld van ydlen prael.
Wulpschheid krygt altoos haer straf
Hier op aerd en na het graf.

[p. 500]

 

Zou de schenkster u gelyken

 

Om door ydelheid te pryken?

 

Zeg heur dan in vuerge tael,

 

Doch ontdaen van ydlen prael:

 

Wulpschheid krygt altoos haer straf

 

Hier op aerd en na het graf.

 

 

 

Johan Van Rotterdam.