Profecy.
De breede wildernis had zich voor zyne schreden
Gerekt; hy had den dorst, den hongersnood bestreden,
't Weêrspannig volk met onverschrikbre meesterhand
Beteugeld en getemd, Jehovaes eer gewroken,
En 't morrend Israël gezeid: hy heeft gesproken,
En roept u naer 't beloofde land.
Nu boog 't profetisch hoofd, omkroond met zilvren haren,
Voor d'ouderdom, den last, dien hy sints lange jaren
Torschte, als een balling, die naer huis en haerdstêe smacht,
Of naer een morgen gronds, waer hy, stil neêrgezeten,
Ter schaûw van eigen hut, zyn brood min droef mag eten,
Terwyl zyn gade en kindje lacht.
En de engel van den dood, op zilverblanke wieken,
Bekoorlyk als het licht by 't blozend morgenkrieken,
Daelde, en sprak: ‘Mozes, kom!’ En Mozes hief zich op,
En: ‘voor uw broederhand my sluit de brekende oogen,
Aenschouwen zy het land, beloofd aen al myn poogen!’
Hy zweeg, en naer den heilgen top
| |
Eens bergs wees hem de geest, als 't graf zoo geheimzinnig.
‘Daer henen! sprak hy, en de aertsvader jubelde innig,
En klom op 't hoog gebergt', den reisstaf in de hand.
Hy stond op 't spits, en knielde, en bad er, en zyn blikken
Ontwaerden in 't verschiet, met goddelyk verkwikken,
't Aen Israël beloofde land.
Dit was zyn laetste wensch! en der verganklyke aerde
Reeds afgestorven, die hem enkel doornen baerde,
Vertroosd, ontroerd, verrukt, ontsliep hy in den Heer,
En zag van beter woon op 't heir der bannelingen,
Dat hem in tranen slechts zyn dankbaerheid kon zingen,
Gelyk een oude schutgeest neêr.
Dit, broeders, is het lot van ons, wien 't pak de schoudren
Zwaer neêrdrukt, in den stryd voor onzer magtige ouderen
Ontsterfelyke tael: ze is 't land, ons toegezeid.
Ons doel wordt vaek miskend, bespot, verguisd, bespogen:
Maer eens, eens baden wy, schoon stervend ligt, onze oogen
In haer herstelde heerlykheid!
Neen, sta dit voorgevoel, die profecy des harten
Voor geene schatten af: wat afval u moog' smarten;
Wat dieponwaerde Belg, het volk in haer bestry',
Eens zal uw kroost uw naem, uw graf gebenedyden,
Eens zal uw geest zich in uw heilig werk verblyden;
Ook ginds, en 't vaderland is vry!
12 sept. 44.
|
|
Auteursrechtvrij