Het Taelverbond. Jaargang 2(1846)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 247] [p. 247] Daer is een Geest. Daer is een Geest, een hemelgeest, Dien velen vlugten, als bevreesd Voor 't ruischen van zyn blanke veder; Doch ik bemin hem teêr - en hy De goede Geest bemint ook my; Want dikwyls daelt hy by my neder. 't Is geen dier engelen, wier blik U siddrend knielen doet van schrik; Die oogverblindend zonnelicht Doen vonkelen om hun aengezicht: Neen - hy draegt om de blonde lokken Alleen een enklen stralenkrans, Zacht als der starren tintelglans Wen 't onweêr is voorbygetrokken; En als hy de oogen op my slaet, Dan is het louter mededoogen En liefde, die zich lezen laet, In 't hemelschblauw dier englenoogen. Soms, als er op myn levensbaen, Een bloem - een vreugd my tegenlacht, [pagina 248] [p. 248] En als ik daer wil blyven staen, Dan komt hy, en hy fluistert zacht: ô! Vriend, roer toch die bloem niet aen, Want zy zal sterven voor den nacht!’ En somtyds hoor ik naer zyn raed: Maer ach! de vreugd, de bloeme staet Daer dikwyls zoo verlokkend, dat Myn hand heur steel reeds heeft gevat, Dat zy geplukt is, eer zyn woord Nog van myn ziele werd gehoord! En dan - ja, dan is t' waerheid, wat De goede Geest my had voorzeid: De vreugd vergaet in ydelheid, De bloeme die my had verrukt Versterft zoodra ze werd geplukt! En, als ik 't hoofd dan moedeloos Laet nederzygen op myn borst, En uitroep: ‘Geest! zal dan altoos Myn hart verschroeijen van den dorst? Is zyn bestemming dan slechts woelen Van heet verlangen, moet dit hart Dan altoos zyne leêgheid voelen, En die slechts vullen met zyn smart?’ Dan heft hy zyne zachtblauwe oogen Ten hemel, en zyn blanke hand Wyst my dan naer de starrenbogen En lieflyk fluistert hy: ‘Het land [pagina 249] [p. 249] Waer geene bloemen 't hart beliegen Waer geene vreugden 't hart bedriegen, Dat land is daer, is daer alleen: En lyden, zoon, voert u daerheen!’ En wie, wie is die goede Geest, Die altoos wacht houdt by myn hart? ô! Velen zyn voor hem bevreesd, Want 't is een broeder van de Smart; Maer ook een broeder van de Hoop! En ik - ô! 'k min den hemelling Van wien ik in myn levensloop Zoo dikwyls lafenis ontving: Ja, ik bemin den geest der droeve mymering! Jan Van Beers. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij