Het Taelverbond. Jaargang 1

[p. 302]

Sidronius Hosschius.

(In eenen vriendenrol.)

Wat is des dichters kunst? Zyn eeuw en land te kennen,
En door den gloed van 't hart de gisting van 't verstand
Te jagen, bly van zin het vurig brein te mennen,
En 't hollen te verhoên met forsgespierde hand.

Dit is des dichters kunst. Hy staet aen 't hoofd der dapperen,
Wier stem en wapen klinkt in 't ronde ver en wyd:
Hy houdt de vaen omhoog, waerop de leus moet wapperen,
De leus, waervoor de schaer tot in den dood toe strydt.

Gy Hosschius, gy waert de dichter uwer eeuwe,
Uw stem was 't zegelied langs Schelde- en Leijestroom;
En wat de onwetendheid of 't onregt op u schreeuwe,
Uw lied pastte aen uw eeuw als aen ons eeuw de stoom.

De vuerberg lag gesmoord en overdekt met kranken,
En dof ontglipte een gil het magtloos volksgegaep:
Gy gaeft uw harte lucht in lang ontzielde klanken,
En uw gewiekte stem sprak toovrend tot den slaep.

F.A. Snellaert.