|
| |
Keizer Karels tweede lantaren.
De keizer en de boer van Berchem,
Op nieuw geschilderd en bezongen
Zelfs bragt Van Peene, boer van Eeken
En liet hem in 't publiek eens..... spreken -
Of 'k had daer haest een rym geschreven
Ja, lezer, lacht, gy hebt het zeker
Boileau zegt, dat een kat een kat is,
Maer daer ik vast nog geen Boileau ben
| |
| |
't Geen ik dan eindlyk wil vertellen;
En 't schynt toch dat het ook gebeurd is
't Is van een andere lantaren,
Een tweede reis heeft moeten lachen,
Eens was hy van zyn stoet gesukkeld
En ver in zeker bosch verloopen
Er bleef hem slechts één van zyn mannen,
Die ook de vreugde meê mogt deelen
Een specie van een oud minister
En thans volop kon geld verteren
't Ging juist als nu, voor zoo veel jaren,
Al wie eens aen het roer kon raken
Zy zagen dan van verre een lichtje,
Zy naedren by een boerenwooning
De staetsman raedde keizer Karel,
Niets van de waerdigheid te melden,
Van liever onbekend te blyven
Want dat het volk niet hofsgezind was,
Ja, wiens gewis niet vry en rein is
Schaemt u, gy hooggeplaetste grooten,
| |
| |
Op d' uitgevasten nek durft zetten
En nooit durft in hun kring verschynen,
De deur gaet op, een landman nadert,
Hy vroeg hun naer hun kwaliteiten,
En wat zy verder van hem wilden
De keizer zei: ‘dat er een jongen
Die ons uit al dees kronkelwegen
Tot aen den heirweg die naer Gent loopt,
Zyn moeite zal ik ruim beloonen,
De landman riep op zynen stalknecht
Op 's meesters aenbeveling knikte,
De keers in een lantaren aenstak
Hy ging voorop en hield het lichtje
Zoo dat zy hem op 't scheemren volgden
Hy bragt hun langs zoo 'n nare wegen
Er nog geen uitkomst aen zou vinden
Ons jagers waren met hun leidsman,
En volgden 't licht van zyn lantaren,
Zy schoven voort door poel en kwebben,
Vast hopend van nog t'huis te komen
| |
| |
Maer zie, het lichtje is rap aen 't mind'ren
De keizer bragt dit zyn geleider
‘Wat!’ riep de gids, ‘by Sint Antonis
En 'k nam geen andre keersen mede.....
Hy had nog niet gedaen met spreken,
Daer stonden ze alle dry in 't donker,
In tyds te Gent nog aen te komen;
Liep onherkennelyke streken
Teruggaen, kon in alle kassen,
Nu viel de keizer zyn geleider
‘Gy domkop, moest ge dan niet weten
Genoeg had by het henen trekken!
Gy zult dien guitentrek betalen,
Zoo wy niet daedlyk op de baen zyn
Wil vlug een ander middel zoeken
Uit dit onzalig oord mag leiden,
‘Zie,’ zei de gids, ‘'k weet toch nog redding.....
En daer een jager fyn van neus is
Hy zette zyn lantaren neder,
En leî hem met den kant naer boven
| |
| |
Ontknoopte daedlyk de gareelen
En, waer het lichtje eens stond, daer rookte,
Toen sprak hy: ‘heeren! nog een loopje
Volg als daer straks weêr myn lantaren,
Er is geen ander middel mooglyk,
Wie heel zyn krank vermogen inspant,
De nood maekt wet, zy volgden zamen,
De neus vooruit, als in de heiden
Zy kwamen eindlyk op het heirspoor,
Nu was de keizer met de wegen
De leidsman kreeg met een zyn paspoort,
Zyn maet aen, die nog stond te snuiven
‘Dat 's tweemael, dat my een lantaren
Verdoold, zoo 'n hachlyke positie
Daerom, wil nooit aen iemand spreken
Of anders zetten 't de poëten,
De hoovling knikte, maer de kraeijen
Ho!..... zie, daer springen nu de snaren
Antwerpen, 1845.
|
|
Auteursrechtvrij