Van Aaf tot z
Kids
In een recent nummer van het maandblad JAN vertelde actrice Anna Drijver dat ze niet zo'n prangende kinderwens had. ‘Baby's, ik weet het niet’, zei ze. ‘Ik heb het idee dat je in een soort sjabloon moet, dat je over doekjes en luiertjes en prutteltjes móét praten.’
Ik was toch een beetje beledigd. Ik heb maar twee jaar na het krijgen van kinderen over doekjes en prutteltjes gepraat! Daarna begon ik echt over andere dingen.
Het zette me wel aan het denken over de nieuwe taal die je gaat bezigen als je vader of moeder wordt. En hoe ergerlijk die taal kan zijn. Het allerergste van de moderne vader- en moedertaal vind ik het woord kids.
Kijk, dat het in belachelijke marketinguitroepen wordt gebruikt, daar kan ik mee leven. ‘Center Parcs verwent kids (2-6) én hun ouders!’ (Wat ik, even tussendoor, extra grappig vind aan deze uitroep is dat Center Parcs alléén kids tussen de 2 en 6 jaar wil verwennen. De andere kids kunnen thuisblijven.) Maar ouders die het zélf over ‘de kids’ hebben, daar kan ik mij kapot aan ergeren. ‘Zullen we lekker afspreken bij de zandbak met de kids?’ ‘Kids blij, mama blij.’
Toen ik moeder werd, heb ik mezelf stevig voorgenomen om nooit het woord kids in de mond te nemen, tenzij het diepironisch was (‘Alles kits met de kids!’).
En, daarbij, om nooit over mezelf te praten als zijnde een ‘mama’.
Daarop maak ik een subtiele uitzondering. Tegenover mijn kinderen noem ik mezelf wel ‘mama’. ‘Mama vindt dat niet leuk.’ ‘En nu kom je met mama mee.’ Ook dat vinden sommige mensen ergerlijk. Een vriendin van mij zei een keer tegen mijn zoon: ‘Dat vindt mama niet leuk, dat heeft ze al drie keer in de derde persoon over zichzelf tegen je gezegd!’
Maar goed, ik vind het niet te doen om mezelf ‘ik’ te noemen tegen de kinderen. Het klinkt gewoon vreemd, afstandelijk. Ik weet ook niet waarom.
Maar waar ik fel op tegen ben, is jezelf ‘mama’ noemen tegenover anderen dan je eigen kind. Zoals, in het blad Mama, de styliste Danie Bles over haar twee zoontjes: ‘Ik ben hun mama, niet hun knikkervriend.’ Je bent toch gewoon moeder, als je erover praat tegen volwassenen? Dat is toch wat er in je officiële functieomschrijving staat?
Maar goed, veel moeders zien zichzelf als mama. Dat is kekker. En hun kinderen als kids. En hun man als hun lief. Of als manlief.
Of als hun maatje.
Ja, het kan altijd nog een graadje erger, als het om het aanduiden van je geliefden gaat.
AAF BRANDT CORSTIUS
Auteursrechtelijk beschermd