Vraag en antwoord
Jagen en jacht
? Waarom schrijf je jagen en klagen met een g, en de bijbehorende woorden jacht en klacht met ch?
Illustratie: Matthijs Sluiter
! Dat is zo gekomen onder invloed van de uitspraak. Vele eeuwen geleden kwam in al die woorden een g voor. Maar als een g-klank voor een t staat, wordt het een stemloze medeklinker (d.w.z. een klank waarbij je geen trillingen in je keel voelt), en die klank werd van oudsher meestal als ch geschreven. Toen de spelling van het Nederlands nog niet vastlag, kwamen vormen als jagt/jacht en klagt/klacht door elkaar voor.
In de eerste officiële spelling, die van hoogleraar Matthijs Siegenbeek uit 1804, werd gekozen voor jagt en klagt, en ook bijvoorbeeld voor gewigt en vlugt. De reden: die woorden zijn afgeleid van jagen, klagen, wegen en vliegen, en Siegenbeek vond dat dat in de spelling te zien moest zijn. Er stonden ook woorden met ch in de lijst, zoals lucht en wacht, omdat daarvoor zo'n afleiding niet gold. Soms stonden er twee vormen in: ligt betekende ‘niet zwaar’; in andere betekenissen moest het licht zijn.
Siegenbeeks keuze kreeg veel kritiek. Bij jagt en klagt was nog wel een verband te zien met jagen en klagen, maar hoe moest een gemiddelde taalgebruiker weten dat bogt bij buigen hoorde? En had regt/recht iets met rijgen te maken of niet? Bovendien kwam de spelling met ch ook in Siegenbeeks tijd al veelvuldig voor - al eeuwen zelfs.
Bij de eerstvolgende spellingwijziging, die van De Vries en Te Winkel in 1863, werd dan ook besloten de combinatie van een g/ch-klank en een t als cht te schrijven. Voor werkwoordsvormen werd een uitzondering gemaakt (zegt, klaagt), net als voor afleidingen op -te (hoogte, menigte).