Onze Taal. Jaargang 81

[p. 180]

Taalergernissen

Hoort of ziet u taalverschijnselen die u lelijk, verwerpelijk, leuk, nieuw of anderszins opmerkelijk vindt? Laat het ons dan weten. Liefst per e-mail ([e-mail], met vermelding van uw adres) of anders per reguliere post (Redactie Onze Taal, Raamweg 1a, 2596 HL Den Haag).

Duiden en duiding
Carl Huizinga - Hengelo

Beduidend vaker dan tot voor kort duikt het tweetal duiden en duiding op, vooral in radio-interviews (‘Hoe moeten wij dit verschijnsel duiden?’ en ‘Wat is uw duiding van dit gebeuren?’). Aan de ene kant is het natuurlijk mooi dat die plechtige woorden, die enigszins in de vergetelheid waren geraakt, in ere worden hersteld, maar dat gebeurt dan helaas vaak door interviewers die graag indruk willen maken op geïnterviewden. Het riekt naar ijdel taalgebruik en naar gewichtigdoenerij.

Woonachtig
Sem Laport (12 jaar) - Middelburg

Dat het Nederlands een heleboel rare woorden kent, is bij ons allemaal bekend, maar één woord slaat alles: woonachtig. Volgens het woordenboek betekent dat ‘wonend, gevestigd’. Ik zou dat natuurlijk klakkeloos kunnen aannemen, maar als ik dat zou doen, had ik dit stukje niet geschreven, dus ga ik dit woord eens onder de loep nemen.

Eerst kijk ik in Van Dale bij wonen. Dat staat voor ‘zijn woning hebben’. Als -achtig achter een werkwoord is geplaatst, dan betekent het normaal gesproken: ‘(al te zeer) geneigd tot het verrichten van het door het werkwoord genoemde’, met als voorbeelden onder meer: babbelachtig, roofachtig, schrikachtig, treuzelachtig, vernielachtig en zwijgachtig.

Als ik nu de verzamelde informatie eens beter bekijk, kom ik tot de conclusie dat woonachtig zou moeten betekenen: ‘hij woont zo ongeveer’. Wie zegt ‘Hij is woonachtig in Den Haag’, zegt dus eigenlijk: ‘Hij woont in Den Haag, tenminste, het is maar wat je wonen vindt, ik zou het persoonlijk niet wonen willen noemen.’ Als dat tegen mij gezegd zou worden, zou ik dat niet bepaald als een compliment zien.

Safeguarden
Ruud Poortier - Rijswijk

Ingrid Strouken, directeur van het Nederlands Instituut voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed, wil ons erfgoed naar eigen zeggen ‘safeguarden’, zo stond begin april te lezen in NRC Handelsblad. Als ze nu eens begon met het bewaren van het immateriële erfgoed van de Nederlandse taal?