■ Kioto of Tokio
De Aziatische gewoonte om hoofdsteden ‘hoofdstad’ te noemen is al heel oud. Het Chinese woord king is al omstreeks 300 na Christus aangetroffen, meldt Axel Schuessler in zijn ABC Etymological Dictionary of Old Chinese (2007). De Japanners hebben hun woord kio ontleend aan dat Chinese king.
Tokio heeft zijn naam weliswaar pas in 1868 gekregen (daarvóór heette het Edo, ‘estuarium, brede riviermonding’), maar de naam van Kioto - de voormalige hoofdstad van Japan - is veel ouder. Daar zit hetzelfde woord kio in. De naam Kioto is eigenlijk dubbelop, want to betekent hier eveneens ‘hoofdstad’. De betekenis is: ‘hoofdstad der hoofdsteden’, oftewel ‘superhoofdstad’, zo meldt de Dictionnaire des noms de lieux van Louis Deroy en Marianne Mulon, uit 1993. (Overigens staat dat to in Tokio voor iets anders, namelijk ‘oosten’.) Wanneer de naam Kioto precies ontstaan is, weten we niet. Wel staat het vast dat deze stad in 794 na Christus Hei-on-kio heette: ‘hoofdstad van vrede en rust’ (hei = rust, on = vrede). Conclusie: het woord voor ‘hoofdstad’ bestond in de achtste eeuw óók al.