■ Levendiger
In een van uw wetenschappelijke artikelen stelt u dat het tv-interview tegenwoordig het belangrijkste forum is om een boodschap uit te dragen.
‘De reden daarvoor is dat het tweegesprek een levendiger vorm biedt dan de toespraak. Tegelijkertijd is het gevaar voor de geïnterviewde dat hij minder de hand heeft in welke onderwerpen er aan bod komen. Een spotje in de zendtijd voor politieke partijen is veiliger, maar naar een praatprogramma kijken meer mensen.’
Als bezwaar tegen de Haagse interviewpraktijk wordt daarom ook wel naar voren gebracht dat politici en journalisten te nauw samenwerken. Het Kamerlid heeft belang bij een gesprek omdat hij de aandacht wil trekken, en de journalist wil ook scoren.
‘Dat gaat te ver, vind ik. Natuurlijk hebben ze allebei belang bij een goed gesprek, maar in een interview zal een journalist toch vaak scherp willen zijn en nieuwe informatie naar boven willen halen. En de politicus zal ook niet alles willen beantwoorden.’
Huls onderzocht onder andere de verschillende manieren waarop mannelijke en vrouwelijke politici vragen ontwijken. Een opvallende bevinding is dat het voor de mannen bijna een beroepsdeformatie is om geen antwoord te geven. Zelfs als het gaat over het knikkeren van hun driejarige dochtertje, praten ze eromheen.
Hoe moeten we dat begrijpen?
‘Ik denk dat het komt doordat mannen langer meedoen aan het politieke bedrijf en daardoor beter getraind zijn in het politieke machtsspel dan vrouwen. Een moderne politicus heeft voor een interview precies in zijn hoofd wat hij wil vertellen. Mannelijke politici zijn nog altijd beter in het vasthouden aan dat verhaal dan vrouwelijke. Als een vraag over een driejarig dochtertje afleidt van hun boodschap, gaan ze er niet op in.’
Auteursrechtelijk beschermd
