Onze Taal. Jaargang 59

[p. 144]

[Mededelingen]

□ □ □ □ □ □ □ □

PCUdB

■ Verre zij het van mij, me te bemoeien met dingen die me niet aangaan, en waar ik geen grein verstand van heb. Eigenlijk treed ik buiten mijn oevers als ik het buitenlands taalgebruik in het nieuwe Europese paspoort becommentarieer. Maar om de een of andere reden kan ik het niet laten. ■ Ik heb dus een persoonlijk paspoort in handen dat getuigt van het feit dat ik lid ben van An Comhphobal Eorpach, en daarbinnen in het bijzonder van Riocht na hïsiltire (misschien ook hlsiltire, dat valt niet zo gemakkelijk uit te maken). Het mij uitgereikte document is een Pas, waarin achtereenvolgens staan vermeld mijn Sloinne, mijn Réamhainm(neacha), mijn Dáta Breithe, en, onmisbaar natuurlijk, voor wie écht alles van mij wil weten, mijn áith breithe. ■ Men kan uit dit onvolprezen internationale document ook mijn áith chónaithe, mijn Gnéas, Airde en Náisiúntacht te weten komen, alsmede het feit of ik al dan niet gerechtigd ben bepaalde Leanai te laten meegenieten van mijn grensverleggende tochten. ■ Om elk misverstand uit te sluiten staan Dáta eisiúna en As feidhm ook vermeld, en ontbreekt údaras niet, zomin als, van mijn kant, Siniú an tsealbhóra. ■ Over een jaar of tien kan mij de toevoeging Pas a atlenuachan goed te stade komen. ■ Ook ontbreekt natuurlijk de onvermijdelijke Tagairti niet. Om misbruik tegen te gaan, wordt achterin vermeld Tá 32 leathanach sa phas seo. Dat liegt er dus niet om. ■ De taal waarin al deze opmerkingen gesteld zijn, is natuurlijk Iers, een van de officiële talen van de Ierse republiek, en derhalve volkomen terecht als een van de officiële Europese talen in mijn en eerlang of reeds ook uw document vertegenwoordigd. ■ Vraag mij niet waarom het Fries, Catalaans, Letzenbürgesch en Rhetoromaans niet vertegenwoordigd zijn, dat zal wel te maken hebben met het feit dat te onzent de Friestaligen, te uwent de Luxemburgtaligen, en te hunnent de Catalanen te weinig serieus genomen worden, terwijl de Zwitsers al helemaal niets te vertellen hebben - daar wil ik allemaal van af zijn. ■ Nee, het gaat er mij om dat de opmerking die in mijn paspoort het meest waardevol is, juist niet in het Iers, en ook niet in Deens, Duits, Grieks, Spaans, Italiaans of Portugees wordt vertaald: dat is Geldig voor alle landen. ■ Goed, het staat er in het Engels en het Frans, maar hoever kom ik daarmee in Ierland? U hebt mooi praten als u beweert (terecht overigens) dat het aantal Ieren dat Iers spreekt onwaarschijnlijk klein is, maar ik zal toch maar zo'n onwaarschijnlijke douanier treffen, die mij, als ik niet met overtuigende snelheid de Ierse variant van De Kat Krabt de Krullen van de Trap kan opzeggen, rechtstreeks in de armen van het republikeinse leger stuurt. ■ Conclusie: het talenprobleem in de Europese Gemeenschap is nog niet 1, 2, 3 opgelost. ■ Maar goed, wat valt er verder van het talenfront te melden? ■ J.W.J. Philipsen uit Wessem, niet zo dicht bij het taalfront, maar toch wel dicht bij de landgrens woonachtig, definieert belgicismen als uitingen van de Belgische consumptiemaatschappij die haar produkten met tweetalige opschriften brengt. ■ Op overigens alleszins lofwaardige artikelen, betoogt J.W.J.P., vind je doorlopend ‘belgenmoppen’, in de poging vooral het Frans te vertalen. ■ Nu wil ik niet flauw zijn, maar de laatste zin loopt niet: er is iets met de beknopte bijzin mis; hoe dan ook, vanwege de grote overvloed aan voorbeelden (een zee om te drinken, zouden wij op z'n belgicistisch zeggen), beperkt inzender zich tot het vermelden van slechts één ervan, die dan ook inderdaad heel aardig is. ■ Fraîcheur chiffrée was op een pot augurken vertaald met uitgerekend vers, in plaats van met het door J.W.J.P. voorgestelde vastgestelde datum voor versheid. ■ Je blijft lachen daar in de grensstreek, constateert inzender, die overigens de taalvastheid van de Vlamingen hoger inschat dan die van de Nederlanders. ■ Ik ben benieuwd of uit Ierland afkomstige produkten de inwoners van het Verenigd Koninkrijk voor soortgelijke humoristische verrassingen plaatsen.