Onze Taal. Jaargang 58

[p. 208]

Reacties

Alleen ronde cilinders?
H.C. Voorrips - Eindhoven

Op blz. 171 van het oktobernummer stelt mevrouw Suasso dat een ovalen cilinder een onmogelijkheid is omdat een cilinder per definitie rond is. Wanneer zij behalve Van Dale ook haar collega wiskunde zou hebben geraadpleegd, zou de uitdrukking ovale(n) cilinder haar ongetwijfeld minder opmerkelijk zijn voorgekomen.

Wiskundig wordt namelijk onder cilinder elk gesloten, gebogen oppervlak verstaan dat wordt beschreven door een aan zichzelf evenwijdig blijvende rechte lijn. Een cilinder behoeft dus geenszins ‘rond’ te zijn, een buis met ovale doorsnede kan daarom wel degelijk met de woorden ovale(n?) cilinder worden aangeduid.

Correctie: Duitstalige gebieden
P.M. Nieuwenhuijsen - Leeuwarden

In mijn reactie op blz. 170 van het oktobernummer (‘Onze spelling na 1992’) is ten onrechte een dubbele punt afgedrukt in een zin over de betekenis van de Duitse taal in Europa. Daardoor doet de zin die betekenis geen recht. Ik voeg hierna tussen haakjes aan de oorspronkelijke zin een toelichting toe: ‘Het Duits is de taal van drie Europese staten (BRD, DDR en Oostenrijk), de meest gesproken taal van één land (Zwitserland), zeer belangrijk in nog een (Luxemburg), en een minderheidstaal in ten minste drie andere (Frankrijk, Italië, België).’

Mislukte grappen
Martin de Koning - Amstelveen

Dat er in Nederland een plaatsje ligt dat America heet, is op zichzelf best leuk. Daar kan een goede copywriter wel een grap mee bedenken. ‘A long weekend to America?’ bijvoorbeeld. Geen dijenkletser, maar aardig gevonden, de lezer goed op het verkeerde been gezet. Maar wat doet de grappenmaker van Vendorado? Hij schrijft: ‘Een langweekend naar America?’ En wat denkt de lezer? ‘Slordig, twee van die rare spelfouten in een reclametekst.’

Mislukte grappenmakers zijn op een verjaardig hoogstens pijnlijk; in professionele communicatie zijn ze een regelrechte ramp. Op een verjaardag durft niemand zo'n moppentapper de waarheid te zeggen (pijnlijke stilte, beleefde grimas, snel ander onderwerp), maar in het zakelijk verkeer moet dat toch kunnen? Of heeft Vendorado het zelf niet gezien? Dat kun je je toch niet voorstellen?

Hun hebben het al zo moeilijk
Mevr. M. Verbeek-Nicolas - Enschede

In ‘Hun maken een foutje’ (oktobernummer, blz. 168) schrijft A. Guljé: ‘Op school hadden ze (die hun zeggen i.p.v. zij) beter moeten opletten.’ Mijn kinderen hebben op school zo goed opgelet dat wij hier thuis nu een kleine twintig jaar strijd hebben gevoerd tegen hun hebben, hun zijn.

De meerderheid van de docenten die mijn kinderen lesgaven, gebruikt hun als onderwerp van de zin. Op de (LOM)Mavo waar ik zelf lesgaf, ging het al net zo, zo zelfs dat ik het hevig met mijn collega Engels aan de stok kreeg toen ik een rode streep gezet had onder hun als vertaling van ‘ils, elles’ en uitlegde dat het ze, of zij moest zijn: het ze of zij waar je ook wel zullie tegen kon zeggen. ‘Zullie is plat, en hun hebben het toch al moeilijk genoeg om fatsoenlijk Nederlands te spreken.’ Ik bedoel maar...

Hen/hun en de ‘gewone’ taalgebruiker
Mr. J.W. Schetter - Rijswijk

Op blz. 172-173 van het oktobernummer bespreekt de redactie de rol van naamvallen in het Nederlands. Zinnen als ‘Dat beviel h?n helemaal niet’ dienen daarbij als voorbeeld om de grote problemen van de doorsnee taalgebruiker te illustreren.

Als ‘alleen ervaren taalgebruikers na grondige ontleding tot een vormkeuze kunnen komen’ in de drie onder 5, 6 en 7 geformuleerde zinnetjes, zou ik mij mateloos gevleid voelen.

Voor mij was het namelijk in één oogopslag duidelijk wat het moest zijn: driemaal hun. Ondanks het feit dat ik mij helemaal niet als ‘ervaren’ taalgebruiker beschouw. Wel als een gewone. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat correct spellen steeds meer als iets buitengewoon ingewikkelds wordt voorgesteld dat voor normale stervelingen niet is weggelegd. Het lijkt mij niet juist als Onze Taal daaraan meedoet.