Van woord tot woord
Marlies Philippa
Benamingen over de grenzen
Ik vind het nog steeds niet leuk om voor Hollandse te worden uitgemaakt. Holland is tenslotte niet synoniem met Nederland en ik mag dan wel in het ‘Houtland’ (Holland is ontstaan uit Holtland = houtland) zijn geboren, maar ik heb toch het grootste deel van mijn leven in andere Nederlandse contreien doorgebracht. Ik denk dat bewoners van de Belgische provincies Antwerpen, Brabant en Limburg eenzelfde gevoel van weerzin krijgen wanneer ze Vlamingen worden genoemd terwijl ze misschien slechts een enkele keer in Oost- of West-Vlaanderen zijn geweest. Ook de situatie Engeland naast Groot-Brittannië is vergelijkbaar.
In het buitenland wordt het wat moeilijker mijn aversie tegen ‘Holland’ als vaderland vol te houden. Ik probeer voor mijn land van herkomst zoveel mogelijk een vertaling van de ‘De Nederlanden’ te bezigen maar soms lukt dat niet. Holland begrijpt iedereen!
Het lijkt me nog veel lastiger als je eigen land overal elders anders heet dan in je eigen taal. Dit is bij voorbeeld het geval met Egypte. Het waren de Grieken en in navolging van hen de Romeinen die dit land Aiguptos respectievelijk Aeguptus noemden. De oude Egyptenaren zelf spreken over Kemi of Kemet, wat ‘zwart’ betekende, de kleur van het vruchtbare Nijlslib die scherp contrasteerde met die van de woestijn. In het huidige Egypte wordt het land Misr of Masr genoemd, de Arabische benaming die is te vergelijken met het Hebreeuwse - Arabisch en Hebreeuws zijn beide Semitische talen - Masor.
Uit het Griekse Aiguptios ‘Egyptisch’ is het woord Koptisch ontstaan. De Kopten zijn de christelijke nakomelingen van de oude Egyptenaren. Sinds het Arabisch in Egypte de voertaal is geworden, wordt de Koptische taal, de laatste fase van het oude Egyptisch, nog bijna uitsluitend gebruikt voor godsdienstoefeningen.
Auteursrechtelijk beschermd