Twee woorden
Het is mij de laatste jaren op gevallen, dat het in dag bladen (de goede uit gezonderd) en ook in week bladen hoe langer hoe meer de gewoonte wordt van één woord twee woorden te maken.
Ik behoor tot die genen, die hier aan aan stoot nemen. Mogelijk vindt deze schrijf wijze zijn oor zaak in de toe name van de auto matisering waar veel met computer jargon wordt gestoeid. De Engels man heeft hier minder moeite mee, gezien het feit, dat de Engelse taal kunde op dit gebied ook niet vol maakt is.
Niet tegen staande de Mammoet wet enorme financiële offers vraagt komt het mij voor, dat het onder wijs in onze geliefde taal des al niet te min kwalijke gevolgen heeft. Het is niet on denkbaar, dat een bij scholings cursus voor journalisten in de toe komst een on af wendbare nood zaak wordt, anders wordt aan onze levende taal de dood steek toegebracht.
Of schoon het hier aan de kaak gestelde mis bruik van onze moeder taal hand over hand toe neemt, hoop ik toch, dat er voort durend meer stemmen op gaan van die genen, die even eens deze achter stand in de zorg vuldigheid bij het gebruik van onze moeder taal hebben op gemerkt.
Ik ben al zo ver gekomen, dat ik mijn zoon geen zak geld geef, als hij in een over moedige bui in zijn op stel de splijt methode heeft toe gepast, of voor geeft het gebruik van het koppel teken niet te kennen, evenals het voor geschreven gebruik van een deel teken bij af kortingen. Ik zeg hem dan rond uit: ‘Je bent een zak geld niet waard.’
Reeds lang heb ik het voor nemen gekoesterd U te ver zoeken Uw deel name te, betuigen met de te verwachten uit vaart van onze taal en in onze taal een krachtige op roep te laten horen de over duidelijke terug gang in het juiste gebruik hier van zo mogelijk tot stil stand te brengen.
W.S.A. Elshout, Den Haag.
Auteursrechtelijk beschermd