Persoonlijk
In Onze Taal van juli/augustus vroeg ir. J. de Bruijn waarom wij zo verzot zijn op het woord persoonlijk in de zin ‘Persoonlijk ben ik van mening...’ Tot mijn verbazing schreef hij zelf (in een door hèm persoonlijk ondertekend en ‘ingezien’ stukje) net zoiets, namelijk: ‘Deze toevoeging is m.i. alleen te pas, als...’ Dit zette me aan het zoeken (zo ben ik) en al gauw vond ik in zijn tekst twee woorden die mij persoonlijk een beetje tegenstonden: om en nu.
OM staat er - dacht ik - twee keer overbodig in en wel in ‘dat wij schromen om een zin te beginnen...’ en even later in ‘dat het onwelvoeglijk was om een brief met ik te beginnen’. NU scoort eveneens twee punten. Ik lees ‘Dit nu zal slechts...’ en ‘Nu weet ik wel dat...’
Dat laatste citaat verleng ik hier even. ‘... het schrijven in kranten haastig en dus niet zo verzorgd gebeurt.’ Persoonlijk vraag ik me af, of de heer De Bruijn zijn stukje misschien voor een krant schreef. Want ik ben er nog niet.
Iets dat me altijd tegen de persoonlijke borst stuit: T.V. (Het toestel stuit me nooit, het programma meermalen, deze schrijfwijze altijd.) Waarom moet dit onzalige heilige medium zo dikwijls met hoofdletters geschreven worden? Maak er toch gewoon t.v. of tv of tevee van.
Tot slot een zeer veel gemaakte fout die menige Engelslezer schrijft door in het Nederlands woorden uit elkaar te rukken. Ir. De Bruijn schrijft ‘T.V. ploeg’; daar moet in mijn moers taal een streepje tussen. Deze foutieve schrijfwijze kom je tegenwoordig om de haverklap tegen bij velerlei samenstellingen. Kijk maar in de kranten, en niet alleen op de advertentie pagina's.
J.M.W. van der Pol, Eindhoven
Auteursrechtelijk beschermd