Onze Taal. Jaargang 37

Meren, afmeren en scheepvaartdeskundige

Naar aanleiding van het verschil van mening dat blijkbaar bestaat over meren en afmeren, moge ik als ‘scheepvaartdeskundige’ het ondervolgende opmerken. In de scheepsjournalen van zeeschepen treft men regelmatig zinnen aan als: ‘begonnen te 10.00 uur te meren en lagen te 12.00 uur afgemeerd aan de stukgoedsteiger te X’. Het woord afmeren wordt zeer veel gebruikt in de zeevaart en heeft een veel ruimere betekenis dan het woord meren. Meren geeft aan: het vastlegen van het schip aan de wal of op boeien en wel op de meest eenvoudige wijze. Dit kan men doen door middel van een enkele voor- en achtertros. Voor korte tijd b.v. 1 of 2 uren kan men hiermede volstaan, b.v. wanneer het schip daarna weer vertrekt, of moet verhalen (aan dezelfde steiger of kade van plaats veranderen). Duurt het gemeerd liggen langer en moet men één of meer nachten over liggen, dan dient men af te meren.

Afmeren geeft aan een vervolmaking van meren, d.w.z. het aanpassen van het meren aan de omstandigheden, n.l. de duur, het getij (zowel verticaal als horizontaal), weer en wind. Er wordt dan een voor- en achterspring, een voor- en achterdwarstros bijgezet, terwijl de voor- en achtertros worden verdubbeld. Meestal wordt voor dit verdubbelen, om speciale redenen, een staaldraad gebruikt. Op min of meer gevaarlijke ligplaatsen wordt vaak nog, voor en achter, ge-

[p. 49]

bruik gemaakt van een landvast (zeer dikke staaldraad, welke meestal ook voor sleeptros gebruikt kan worden), terwijl aan de niet-walkant nog een anker gebruikt kan worden. Soms meert men bovendien nog af op ankerkettingen na ontsluiting van de ankers. Het afmeren duurt meestal enige uren, althans op grote schepen en kan op sommige plaatsen, zoals te Bordeaux op de Gironde, een gehele dag duren.

Bij de aanhef van dit betoog gebruikte ik met opzet de term ‘scheepvaartdeskundige’, omdat het woord scheepvaartkundige naar mijn mening niet bestaat, wel echter het woord ‘scheepvaartexpert’. Aangezien expert dezelfde betekenis heeft als deskundige, lijkt mij de uitdrukking scheepvaartdeskundige volkomen juist. Zo zijn er ook belastingexperts en verzekeringexperts, of wel belastingdeskundigen en verzekeringdeskundigen. Scheepvaartkunde bestaat niet, dus ook niet scheepvaartkundige. Wel bestaat scheepbouwkunde, zeevaartkunde en scheepwerktuigkunde, zodat men wel kan spreken van scheepsbouwkundige, zeevaartkundige (nauticus) en scheepwerktuigkundige (scheepsmachinist). Een beoefenaar van de scheikunde heet scheikundige en niet scheideskundige. Iemand die de hoedanigheid van meester in de rechten heeft, heet jurist en niet rechtsdeskundige, terwijl een niet-jurist, die rechtskundig advies geeft, zich rechtskundig adviseur noemt.

Met deze uiteenzetting hoop ik de diverse twijfelaars en niet-twijfelaars van dienst te kunnen zijn.

Mr. H.A. de Lathouder

(Red.: Discussie gesloten)