Onze Taal. Jaargang 34

Titulatuurtierelantijnen

Volgens een bericht in de pers zou het nieuwe kabinet in overweging hebben genomen om de titel Excellentie voor onze ministers en staatssecretarissen af te schaffen. Een argument daarbij was, dat Nederland het enige land is waar men ministers nog met ‘Excellentie’ aanspreekt en aanschrijft. Dit lijkt ons wat overdreven, want Italië davert van de titels in de overtreffende trap. Toch geeft het verschijnsel te denken. Het lijkt erop of men zich in Den Haag is gaan afvragen: ‘Beginnen ze in het buitenland ook al te merken dat we gek zijn?’ Dit is een verstandige vraag en weinigen zullen moeite hebben om het antwoord te vinden, wanneer het gaat om titulatuur.

Bestaan er veel andere volken die bij het schrijven van een envelop zich zo zorgvuldig bezinnen op het biologisch begin van de geadresseerde? We hebben o.m. de keuze tussen: wel-, weledel-, hoogwel- en hooggeboren. Volgens vroedvrouwen is dit onderscheid in kraamkamers niet te bespeuren. Verdiept men zich in deze blijkbaar mythische opvattingen omtrent het ter wereld komen, dan merkt men dat t.a.v. geestelijken - hoe hoog ook - nooit enigerlei veronderstelling is

[p. 38]

gemaakt omtrent het feit van hun geboorte. Zij zijn blijkbaar nooit geboren, evenmin als architekten, ingenieurs, commissarissen van politie en griffiers, die in verschillende mate gestreng zijn.

Zouden wij heel diep dalen met onze cultuur wanneer we de burgermansheraldiek op onze enveloppen afschaften? Een Vlaming schrijft gewoon: Aan de Heer Minister van Binnenlandse Zaken, of: Aan de Heer Goeverneur van de Provincie Oost-Vlaanderen. Dus zonder tierelantijnen. Zou het geen bevrijding zijn wanneer wij hun voorbeeld volgden?

B.