Ten antwoord of in antwoord?
Veelgeplaagde briefschrijvers van grote kantoren sturen ons meer dan eens de Gordiaanse knoop, met het verzoek deze onverwijld door te hakken. Wij zijn laf en hakken niet en zullen U zeggen waarom. De betekenissen van het voorzetsel te zijn zeer uiteenlopend. Niet altijd drukt het een plaats uit (‘ten kantore’), ook een doel (‘ter aanduiding’), een gevolg (‘ten spot’), een tijd (‘te elfder ure’) en nog veel meer. Men bezigt het ook bij het ontstaan van een toestand, dus ‘ten antwoord geven’ betekent ‘dit wordt, dit is mijn antwoord’. Zo is wellicht ook ‘ten antwoord mededelen’ ontstaan, waarin men ‘te’ ook als doelaanduiding kan beschouwen. Het is in de loop der tijden uiterst vatbaar voor vermeerdering geweest, maar nu heeft het min of meer een karakter van wat deftiger stijl gegekregen. U moet beslist niet denken, dat ‘in antwoord op’ een Anglicisme of Gallicisme van slordige schrijvers uit de laatste tijd zou zijn. In de 17e eeuw komt de uitdrukking reeds voor. ‘In’ heeft ook zeer ver uiteenlopende betekenissen. Zo vormt het uitdrukkingen, die te kennen geven, dat men bezig is met iets, dus ‘nu ik U antwoord...’ Als U ruzie over de keuze tussen de twee goede uitdrukkingen wilt vermijden, kunt U schrijven ‘als antwoord op’ of ‘ter beantwoording van’.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd