Onze Taal. Jaargang 19

U vraagt en wij......

behandelen de vragen, die gesteld worden, zo goed mogelijk. □ Wij schrijven ook liever ‘een brief’ dan ‘een schrijven’. Het heet in het Duits ‘das Schreiben’, in het Nederlands ‘de brief’. □ Dit antwoord komt een beetje laat: Terwey heeft gelijk. ‘Honderden huizen en affiches, die alle werden vervaardigd’ en niet honderde en allen. Voor ‘affiches’ schrijve men liever ‘aanplakbiljetten’. □ Het is heel erg, dat op veilingen aangekondigd wordt de verkoop van ‘meubilaire goederen’. Waarom niet van meubelen? □ En dan lezen wij ook van antieke en moderne ‘Kleinmeubelen’, nog wel met een hoofdletter. Dat is op en top een Duits gewrocht. □ De kranten bezondigen zich nog al eens aan den meervoudsvorm gemeentes met een s inplaats van met een n. Me tantes! schrijft een lezer verontwaardigd. □ Ook zulke mooie krantentaal: in de Kamer was ‘in den letterlijken zin des woords’ geen plaats onbezet. Wat wij tussen aanhalingstekens hebben gezet kon gevoegelijk achterwege blijven. □ Een handelmaatschappij vroeg in een advertentie ‘een verschrijver, in goeden staat verkerende’. Zij bedoelde een verreschrijver (een telexmachine). Een verschrijver is een man, die zich verschrijft (zoals wij wel eens doen, maar het is niet gepast ons te vragen, of wij in goeden staat verkeren, weshalve wij niet naar de betrekking gedongen hebben). □ Nog enige heel late antwoorden: ‘temperaturen van zeer hoge waarde’ is niet fraai geschreven. Korter en beter is ‘zeer hoge temperaturen’. En ‘hitte-bestendige oliën’ moet zijn: ‘tegen hitte bestand zijnde oliën’, ook niet ‘tegen hitte bestendige’, wel als men wil - ‘bij hitte bestendige’, maar het beste past hier ‘tegen hitte bestand zijnde’. En dan: kogelblokkenvet. □ Voor ‘uitgeprobeerd’ kan het best ‘beproefd’ gebruikt worden. □ Voor ‘meer’ kan natuurlijk wèl ‘meerdere’ gebruikt worden. Er worden ‘meer(dere)’ inbraken gepleegd dan vroeger. □ Waarom geverbaliseerd gebruikt, als we het goede woord bekeurd hebben? En dan maken heel wat kranten er nog verbaliseerd van zonder ge. ‘Hij heeft het niet daan’, is een ander voorbeeld van ‘weglaterigheid’, maar dat is meer een strekelijk gebruik. □ Politiëel is het, omdat het hier niet betreft een afleiding van politio, maar van politeia (Grieks). □ In ‘met verdrag’ zien lezers ‘met verdraagzaamheid’. □ Als men ‘wil aangeven’ (schrijft een lezer, maar wij zouden liever schrijven ‘uitdrukken wil’), dat de hoofdkleur geel is, maar aan den groenen (niet groenigen) kant, dan schrijve men ‘groengele kleur’. De bijkleur wordt eerst, de hoofdkleur daarna genoemd. □ In een tijdschrift kwam een foto voor, waarop men zag, hoe de koning van Engeland een nieuw vaandel gaf aan een legerafdeling. In het onderschrift werd niet het vaandel genoemd, maar ‘kleuren’, naar het Engelse z.n. ‘colours’. Een lelijke fout, die misschien den lezer ook ertoe brengt een vaandel ‘kleuren’ te noemen. □ Doelstelling behoeft geen germanisme te zijn, neen, maar waarom wordt dat woord tegenwoordig gebruikt, als bedoeld wordt doel of doeleinde? □ Omslag wordt, geheel onnodig, tegenwoordig ook veel gebruikt voor omkeer, of voor wat nog mooier is ommekeer. □ In een damesblad kwam onlangs een artikel voor over ‘hen, die veel breien’ en een lezer dacht nu, dat ‘hen’ hier fout was en den indruk zou geven, dat het artikel over breiende mannen ging. Neen, de lezer kan gerust zijn. Hij zal niet met breikousen worden lastig gevallen. ‘Hen’ is de vierde naamval meervoud van het persoonlijk voornaamwoord, zowel mannel. als vr. Hier behoeft dus niet ‘haar’ geschreven te worden. □ De artsen maken er, figuurlijk gesproken, ook vaak een potje van. U kent ‘de ingreep’ (het ingrijpen), maar wat te zeggen van een ‘deficientie’, als de heren doodgewoon een tekort bedoelen? □ Voor ‘liggingstoestand’ ter vervanging van ‘situatie’ gevoelen wij niets. De ligging is niet nodig bij toestand, want toestand geeft voldoende weer wat we bedoelen.