Onze Taal. Jaargang 18

[p. 1]

[Nummer 1]

In memoriam F.J.W. Drion

Onze Taal lijdt slag op slag.

In weinige jaren verloren wij drie dergenen, die behoord hebben tot de oprichters van het Genootschap. Elout verloren wij eerst, Elout, den stoeren en sterken. Smit volgde hem, Smit, de bescheiden,



stille en getrouwe werker. Nu hebben wij de baar gevolgd van Drion, den wijsgeerigen. Fijnzinnig waren zij alle drie. Het zijn zware slagen, die het Genootschap te dragen kreeg. Enkele dagen voor zijn dood hebben wij nog overleg met hem, den 74-jarigen, maar krachtigen mensch, gepleegd over de vraag, welk aandeel hij op zich zou nemen in de verzorging van ons maandblad. Hij was nog vol goeden wil. Een hoofdartikel zegde hij toe, voor een der volgende nummers. Zijn pen bleef rusten, doordat de dood hem overviel. Nochtans waren zijn gedachten, na den dood van Smit, zelfs in zijn laatste levensdagen bij ons werk. Het ontroert ons, dit te weten. Wij hebben hem gekend, dertig jaren, als een fijnzinnig denker en schrijver, een beheerscht mensch, gewaardeerd en geëerd in welken kring hij zich ook bewoog. ‘Dat lijkt mij een goed denkbeeld’, schreef hij aan Elout, ‘het Genootschap tot het practisch beoefenen van zuiver Nederlandsch. Ik ben gaarne van de partij’. Hij is zeventien jaren ‘van de partij’ geweest, zeventien jaren, waarin hij zelden ontbrak op vergaderingen en menigmaal zijn pen leende voor bijdragen, welke het orgaan hebben gesierd. Ook deze pen zal nu rusten. En deze dooden roepen de jongeren, die een liefde hebben voor onze taal als zij.

Drion heeft den leeftijd van 74 jaar bereikt. Na zijn schooljaren legde hij zich toe op de studie van wiskunde, wijsbegeerte, economie en staatswetenschappen. Hij werd wiskundig adviseur van eenige verzekeringsmaatschappijen. Van 1907 tot 1909 trad hij op als voorzitter van de Vereeniging voor Wijsbegeerte te Arnhem. Later werd hij lid van het bestuur van die vereeniging in Den Haag. In 1913 kozen de vrij-liberalen hem in de Tweede Kamer, waarin hij zitting had tot aan de

[p. 2]

verkiezingen van 1918. Het algemeen secretariaat van den Bond van Vrije Liberalen berustte in zijn handen. In de jaren 1920-1921 maakte hij weer deel uit van de Kamer. Van 1919 tot 1936 vervulde hij de functie van directeur van het Nationaal Bureau voor Documentatie te 's-Gravenhage.

Ook als journalist is Drion op den voorgrond getreden, aanvankelijk als hoofdredacteur van de Fakkel, later als hoofdredacteur van de Nat. Staatk. Gids en van de Gazette de Hollande, welke in de Fransche en Engelsche taal werd opgesteld.

De ontslapene was lid van den Centralen Zuiveringsraad voor het Bedrijfsleven en van den Raad van Beroep voor de Perszuivering. Sedert 1935 was hij geregeld gecommitteerde bij de eindexamens van het middelbaar en voorbereidend hooger onderwijs in de moderne talen, geschiedenis en wis- en natuurkunde.

Eveneens onderscheidde Drion zich op taal- en letterkundig gebied. Talrijk waren zijn publicaties op taalkundig, geschiedkundig, politiek, economisch en letterkundig gebied. Wij noemen er hier eenige: Vaderlandsche Jaarboeken, met een uitvoerige inleiding over den politieken groei van Nederland in de 20ste eeuw, Studies over de politieke situatie in Nederland in 1938, een verhandeling over het nieuwe kiesstelsel (1918), vele artikelen in allerlei tijdschriften als Onze Eeuw, het Haagsch Maandblad en de Economist. In de latere oorlogsjaren redigeerde hij het illegale blad De Toekomst, dat beschouwende artikelen gaf over de toekomstige politieke problemen van Nederland.