Onze Taal. Jaargang 5

Van onze leden.

Aneta's dans (macabre)

- Aneta meldt: S.S. ‘Coote’ is vergroot en omgebouwd voor oliestook. - Een schip is omgedoopt in Lodewijk. - De Zuid-Boulevard te Noordwijk is omgedoopt in Koningin Astrid Boulevard. - Charles Lyon Caen, president van de Beheersraad der Haagsche Academie voor Intern. Recht...

Aneta staat hierin niet alleen. Een van onze grootste dagbladen laat - naar ons lid, de heer A. Donker ons laat zien - Prins Bernhard, in een kort bestek, zich twee keer omkleeden.

Dat deze fouten voorkomen in een bericht met betrekking tot onzen Prins, die er, zooals wij allen weten, naar streeft onze taal zuiver te spreken, is dubbel te betreuren.

Levensleden

- De A.N.W.B., onze Koninklijke Nederlandsche Touristenbond, heeft voor degenen, die bewezen hebben den Bond ‘trouw te blijven tot den dood’ een insigne laten maken, een ‘speciaal jasinsigne voor Levensleden’. ‘Toont dat U levenslid bent!’ roept de A.N.W.B. dezen getrouwen toe.

‘Speciaal voor U!’ staat er boven de circulaire die de Bond ons zendt en waar dit fraais in voorkomt. Inderdaad, speciaal voor ons en daarom zeggen wij er ook het onze van.

Of de Bond dan niet beter weet? Zeker wel; op de insigne zelf staat het heel juist. ‘Lid voor het leven’. Waarom dan die gekke dingen gedrukt? Ja, waarom...?

[p. 48]

Stoeten

- Ons lid, de heer Menkman, heeft bezwaar tegen den vorm stoeten, mv. van stoet, optocht. ‘Is men’ - vraagt hij - ‘inderdaad vrij meervoudsvormen te creëeren voor woorden welke tot dusver in onze taal geen mv. hadden? ““Stoeten”” was alleen bekend als mv. van het woord dat broodje beteekent.’

Wij kunnen ons lid in deze niet geheel volgen. Wij spreken van ‘drommen’ (Vondels ‘dicke drommels’), waarom zouden wij dan niet mogen spreken van ‘stoeten’? (‘Er trekken hier vele lijkstoeten voorbij’.)

Nagekomen

- Ons lid, de heer A. v.d. Schaaf schrijft ons: ‘“In het Octobernummer van Onze Taal lees ik onder het artikel “Wezen”: “In een nagekomen beoordeeling...”. Ik voelde daarin dadelijk: een beoordeeling, die van zich zelf wil zeggen: “ich komme nach”.

Kan de Raad aan dit woord zijn goedkeuring hechten? Koenen geeft wel het w.w. nakomen in de beteekenis van achternakomen, volgen, - maar dan gevoelt men daarbij een medewerkend voorwerp, of lijdend voorwerp, waartoe het bijv. n.w. geen aanleiding geeft.”’

Onze Raad zal ons misschien wel willen zeggen of wij ons met het bezigen van het gewraakte woord op glad ijs begeven hebben. En hoe zou dan het oordeel luiden over het veelvuldig gebruikte: een nakomertje?

Onverwoestbaar

- Het lid van onzen Raad, Dr. A. Beets, heeft in ons nummer van Juli gewezen op het veelvuldig misbruiken van het woord ‘onverwoestbaar’. Dr. Beets haalde als voorbeelden aan: Zakmessen, die ‘onverwoestbaar’ heetten te zijn (i.p.v. ‘onverslijtelijk’); een olie, van wier smeervermogen werd getuigd dat het ‘onverwoestbaar’ was (i.p.v. ‘onvergankelijk’, ‘blijvend’ of ‘duurzaam’).

De muziek-recensent van een groot dagblad zegt: ‘Wat maakt een compositie ten slotte onverwoestbaar, anders dan de muziek, de manifestatie van het irrationeele?’

Zoo ergens, schijnt ons in deze subtiele materie het bezigen van dit hevige, aan zwaar geweld herinnerende woord niet aanbevelenswaardig. Hier zou stellig het woord onvergankelijk op zijn plaats zijn geweest.

Schijn en wezen

- De laatste westerstorm heeft aan onze zeeweringen heel wat schade berokkend. In één geval hebben de golven met zulk een geweld op den dijk gebeukt dat ‘de betonblokken als turven (zijn) weggedreven’.

Aan diegenen van onze lezers die ongeloovig kijken bij dit ‘wegdrijven’ verklappen wij, dat het geen echte betonblokken waren. Zij waren van ‘papier-mâché’, het was ‘schijn’-beton. Laat dit onze lezers niet verwonderen; het zelfde bericht spreekt van een schip, dat blijkbaar geen echte lichten kon bekostigen en het daarom maar deed met ‘schijn’-lichten. Die hebben het in den storm ook niet uitgehouden. ‘Van een schip waren de schijnlichten weggeslagen’.

Een andere berichtgever is wars van al dezen schijn; hij zoekt het wezen, zij het dan het onwezen. ‘Het onwezen der politiseerende burgerwachten’!