In memoriam François Closset
Herstal (Luik) 4-2-1900 - Etterbeek (Brussel) 15-12-1964
Hoewel François Closset geen taalkundige was en zijn belangstelling voor de Nederlandse dialekten eerder gering zal zijn geweest, acht ik het als een plicht ook in dit tijdschrift een paar woorden te wijden aan de nagedachtenis van mijn oud-collega en vriend, omdat deze Luikenaar, mijns achtens, meer dan wie ook heeft geijverd voor een grondiger kennis van het Nederlands en een ruimere belangstelling voor de Vlaamse letteren in Wallonië, eerst in het middelbaar onderwijs, daarna aan de Luikse Rijksuniversiteit.
In andere tijdschriften zal men terecht wijzen op zijn verdiensten ten aanzien van de Nederlandse letteren en het onderwijs van de levende talen.
Laat ik hier alleen de nadruk leggen op zijn ‘Tijdschrift voor Levende Talen’, waarvan juist voor zijn dood het laatste nummer van de dertigste jaargang verscheen en waarvan hij de stichter (1935), directeur en redactie-secretaris was, dat hem zo nauw aan het hart lag en waarin hij tot op de laatste dag de ‘Kroniek der Nederlandse Letteren’ verzorgde (Herman Gorter 1864-1927).
Voor François Closset was het werk niet alleen een genot maar ook een behoefte. Als mens was hij in de omgang buitengewoon aardig, opgewekt en verdraagzaam. Ik ben negentien jaar zijn collega geweest, heb vele uren met hem doorgebracht, in en buiten de universiteit en heb zijn uitzonderlijke menselijke eigenschappen leren waarderen.
Wie hem gekend heeft zoals ik zal steeds met genegenheid en weemoed aan hem denken.
Willem Pée.
Auteursrechtelijk beschermd