In Memoriam Jo F. Du Bois S.J.
Op 22 oktober jl. is Jo F. Du Bois, de hoofdredacteur van Streven, aan een hartaanval bezweken. Hij was bijna 56. Zijn dood is voor het tijdschrift - redactie, medewerkers en lezers - een zwaar verlies.
Voor hij bij ons kwam, was hij leraar aan het O.-L.-Vrouwcollege in Antwerpen. Jarenlang heeft hij daar vele jonge mensen smaak bijgebracht voor kunst, literatuur, geschiedenis en voor zijn geloof dat zo gevoelig was voor veranderende waarden in wereld en christendom. Daarnaast ontwikkelde hij zijn activiteit in de wereld van de kunst. In Antwerpen en daarbuiten werd hij voor vele jonge kunstenaars een vriend en een hulp; van officiële instanties werd hij de tactvolle raadgever; hij had een bijzondere gave om leken in te wijden in de nieuwste ontwikkelingen van de plastische kunst.
Toen hij, nauwelijks vier jaar geleden, de leiding over Streven kreeg, wisten wij dat wij van die brede belangstelling zouden profiteren. Maar er was veel meer. Ook voor hem was het een nieuwe start. In een rol die hij niet geambieerd had en waartegen hij niet opgewassen dacht te zijn, voelde hij zich al gauw in zijn element. Met gepaste voortvarendheid zocht en onderhield hij contact met oude en vele nieuwe medewerkers. Public relations waren voor hem menselijke relaties. Hij gaf de samenwerking in de redactie een nieuwe impuls. De redactie kreeg van hem taken en verantwoordelijkheden gedelegeerd; suggesties en voorstellen van de redactie werden door hem gretig ten uitvoer gebracht. Hij zorgde voor een goed samenspel. Veel droegen daartoe bij zijn nog altijd leergierige belangstelling voor alles wat een tijdschrift als Streven wil bestrijken, en zijn beminnelijke persoonlijkheid, die ook blijken liet dat hij graag van anderen leerde en in zijn nieuwe werk- en leefmilieu de waardering vond die hem gelukkig maakte.
Het eerste nummer van Streven verscheen in december 1931. Precies vijftig jaar geleden. Het ontstond in hetzelfde Antwerpse college van waaruit Jo Du Bois naar Streven kwam en waar wij hem nu uitgeleide hebben gedaan. Met zijn In Memoriam, in december 1981, zou het kunnen lijken dat vijftig jaar geschiedenis wordt afgesloten. Veel moeite zullen wij hebben om de leemte die hij nalaat, aan te vullen. Maar de nieuwe levenskracht die hij het tijdschrift gaf, staat borg voor nieuwe voorzieningen. Dat zijn wij ook hem verschuldigd.
Redactie
Auteursrechtelijk beschermd