Streven. Jaargang 31

[p. 769]

[1978, nummer 9]

Streven
juni 1978

Inhoud

Cornelis Verhoeven, Een didactiek van de wijsbegeerte? 771

Voor zover een filosoof iemand anders is dan een kenner van de filosofie, haar systemen, begrippen en geschiedenis - wat alles bijeen meer is dan een mens vermag te bevatten -, kan hij nauwelijks didactisch zijn. Wat pas ontstaat, behoeft nog geen uitleg; originaliteit kent geen didactiek en geen methode. De filosofie doceert vragenderwijs.

P. van de Voort, De Nederlandse Antillen na het verdwijnen van de oliefee 779

Een Antilliaanse minister heeft duidelijk laten zien hoe hij graag heeft dat de problematiek van de Antillen aangepakt worden, vanuit de gelijkwaardigheid van de twee partners, waarbij een stok achter de deur niet van pas komt; met begrip voor het probleem van de Antillen, die helemaal niet onafhankelijk durven te zijn; en met begrip voor het feit dat zelfs Nederland niet altijd met open beurs kan blijven staan.

A. Hewish, Neutronensterren en ‘zwarte gaten’.

De concepten en hun werkelijkheid 789

De neutronenster was als puur hypothetisch concept al dertig jaar oud toen Hewish in 1967 de zogeheten pulsars ontdekte. De Nobelprijswinnaar beschrijft hier hoe uit de voortdurende, vaak subtiele wisselwerking tussen waarneming en theorie een behoorlijk gefundeerde, maar lang nog niet voltooide wetenschap van de neutronensterren is gegroeid.

[p. 770]

C. Tindemans, Bread & Puppet: broodnodig theater 803

Onder de leiding van de beeldhouwer en poppenbouwer P. Schumann is een heel apart soort ritualistisch of ‘liturgisch’ theater ontstaan, waarin poppen en als poppen gesticulerende acteurs hun voornamelijk visuele rol spelen. Dit theater bestaat het zijn onverbloemd ethische en idealistische bedoelingen, zonder enige opdringerigheid of ideologische grootspraak, trefzeker en aangrijpend te ver-beelden.

L. Geerts, De hysterische toverlantaarns van Louis Ferron 811

Hoe kan men nog van romans gewagen wanneer de personages, naar het zeggen zelf van de auteur, louter symbolische en fantastische figuren zijn, een ‘poppenkast’ waarin bovendien ruimte en tijd vaak hopeloos door elkaar worden gehaspeld? Het interview met Ferron kan enigszins verduidelijken welke levensechte personen en maar al te werkelijke gruwelen desondanks toch geviseerd en raak getypeerd worden.

Adriaan Waalwijk, Dichter bij beelden 824

Dit artikel wil een uiteenzetting geven over de onderlinge relaties van literatuur, muziek en beeldende kunsten. Soms wordt namelijk de vermenging van de kunsten zo belangrijk dat de vorm van het autonome kunstwerk aanzienlijk wordt verzwakt om de inhoud sterker te laten overkomen. Koster, Johan van den Berg en Damen worden o.a. als voorbeelden genomen.

N.L. Dodde, Structuralistische pedagogiek: een compromis-wetenschap 833

In de pedagogiek blijken de convergerende tendensen thans sterker dan de divergerende. Vandaar dat men niet kan zeggen: òf empirisch-analytische benaderingswijze òf een telelogische en antropologische benadering. De structuralistische pedagogiek biedt voor het samengan van alle methoden goede perspectieven. Daardoor kan ze als compromis-wetenschap fungeren.