Streven. Jaargang 28

[p. 481]

[1975, nummer 6]

[Inhoud]

K. Rahner, Structurele veranderingen in de kerk - een uitdaging

Het onbehagen over zijn minderheidsstatus in de huidige samenleving verleidt de gelovige makkelijk tot twee verschillende houdingen, die rampzalig zijn voor de toekomst van het christendom: de vlucht in het getto der uitverkorenen of de karakterloze aanpassing aan een volkomen van God vervreemde wereld. Beide gevaren kunnen slechts overwonnen worden door de resolute verwerping van elk relativerend scepticisme, de herontdekking van het specifiek christelijke, de eerlijke erkenning van een reële hiërarchie der geloofswaarheden en de herziening van de maatschappelijke fundering van ambt en gezag.

E.G. Derouane, Waterstof: de brandstof van de toekomst?

De energiecrisis is niet van louter politieke of economische aard: het staat al lang wetenschappelijk vast dat het stijgend verbruik van fossiele brandstoffen moet leiden tot een voorzienbare en definitieve uitputting ervan. Er moet dus dringend naar alternatieve energiebronnen worden uitgekeken, die door hun overvloedig en/of cyclisch karakter een welhaast onbeperkte duurzaamheid waarborgen. De auteur verklaart waarom waterstof waarschijnlijk de energiebron van de toekomst wordt.

L.L.S. Bartalits, De PLO, mogelijke barrière tegen vredesonderhandelingen in het Midden-Oosten

De rede van Yasser Arafat in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en de besluiten van Rabat de PLO te erkennen als de enige vertegenwoordigster van de Palestijnen, roept allerlei complicaties op. De auteur van dit artikel geeft een voorzichtige evaluatie van de betekenis der gebeurtenissen en wijst aan het eind op de merkwaardige ontmoeting die de algemeensecretaris van de MAPAM, Israëlische regeringspartij, gehad heeft met een vertegenwoordiger van de PLO.

[p. 482]

R. Hoozee, Lord Byron: de bandit-hero van een tijdperk

Byron heeft zijn tijdgenoten - en blijkbaar niet alleen hen - gefascineerd en geërgerd door z'n volkomen onconventioneel gedrag, waarvoor hij zelf nooit het excuus van de ‘goede bedoelingen’ wou laten gelden. Hij symboliseerde de triomf van het pure individualisme, van de daad om de daad, maar beleefde en verwoordde tevens de tragiek en de krampachtigheid die een dergelijke houding meebrengt.

H. Roeffaers, Gedichten van T.S. Eliot in vertaling

De vertaler van poëzie staat voor een dubbele, nagenoeg tegenstrijdige opgave: ofwel wil hij op de eerste plaats de tonaliteit, de formele stijlkenmerken zo getrouw mogelijk respecteren en weergeven, ofwel gaat het hem voor alles om de zin en de betekenis van het gedicht, om het oorspronkelijk inzicht dat de auteur aan de lezer wou meedelen. Twee vertaal-modellen van een stukje uit Eliots Four Quartets illustreren de implicaties van deze onvermijdelijke optie.

G. Visser, Individu en geschiedenis

De existentiële praxis van denkers als Kierkegaard, Camus, Dostojewski kan een bron van inspiratie vormen voor die generaties na hen die zich weggedrukt voelen in het door hen bestreden collectivisme van een gemeenschap die alles in het politieke vlak trekt.

Harry Hoefnagels en Raf Janssen, Welvaart en welzijn. Wat mankeert er aan onze welvaartsmaatschappij?

De huidige maatschappij stelt de mensen ten behoeve van hun welzijn een steeds ruimere mate van goederen en diensten ter beschikking. Deze welvaartsvermeerdering blijkt geen welzijn op te leveren en komt met zichzelf in tegenspraak.

Welzijn daartegenover tot centrale doelstelling maken van maatschappelijk leven biedt enkel perspectief, als het realiseren ervan de zorg is van alle mensen tesamen.