In 1974, door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Wereld-bevolkingsjaar, zal het bevolkingsprobleem indringend aan de orde gesteld worden. De auteur verschaft ons een aantal feiten en duidt de betekenis ervan aan om te laten zien hoe nijpend het probleem is.
Overbevolking in de Benelux, p. 224
Bevolkingsaangroei is uiteraard een essentiële factor met betrekking tot de verdere levenskansen van de menselijke soort, maar - naar aanleiding van het te Leuven gehouden ecolloquium - stelt de werkgroep dat controle op onze produktie- en consumptiewijze dringender en belangrijker is.
Voor de vierde maal in een kwart-eeuw oorlog in het Midden-Oosten, p. 230
E. Faucompret heeft de vorige maand aangetoond vanuit de mentaliteit van de strijdende partijen, hoe ingewikkeld het probleem van het Midden-Oosten is. Schrijver van dit artikel laat aan de hand van de ontwikkelingen sinds 1948 zien wat de politieke implicaties zijn van weerskanten. Zeer realistisch besluit hij zijn artikel met de moeilijkheden waarvoor de Amerikaanse regering staat om een redelijke regeling te bereiken: ‘Een uiterst ingewikkelde opdracht, die uiteindelijk toch ten koste van Israël zal gaan’.
Sovjet-Amerikaanse top en Westeuropese frustraties, p. 242
De recente toenadering tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie blijkt een paradoxale weerslag te hebben op alle verleden pogingen tot beperking van de kernwapens. Twee ‘kleine’ kernmachten, Frankrijk en Groot-Brittannië, zien hun strategische opzet en opties nu eerder bevestigd dan ontzenuwd. Wat natuurlijk voor een verenigd Europa nieuwe en verreikende problemen schept.
De mens achterna, p. 252
Kan de filosofie nog gered worden, laat staan als relevant worden ervaren, in een tijd waar ook de meest menselijke problemen aan een (exact) wetenschappelijke en technische behandeling toe zijn? De auteur meent dat de ‘cultuurfilosofie’ niet alleen boeiend en interessant blijft, maar dat ze ook een onmisbare functie vervult precies binnen de evolutie van de hedendaagse cultuur.
[pagina 210]
[p. 210]
Het gekietel van de tekst, p. 265
Barthes' Le plaisir du texte begrijpen kan slechts betekenen ook deze ‘tekst’ terugplaatsen binnen de context van het hele oeuvre, en met name binnen Barthes' pogingen om tegelijk structuralisme te bedrijven èn er zich tegen af te zetten. Maar dan blijft de vraag bestaan of een bevrijding uit het structuralisme door ‘le seul plaisir du texte’ wel haalbaar en bevredigend is.
Verkenning van een tijd, p. 273
In augustus 1973 was het twee eeuwen geleden dat de paus de Jezuïetenorde ophief. Wat voor een tijd is het geweest, waarin dat gebeurde? Wanneer men de voornaamste ontwikkelingen nagaat van die verlichte eeuw - hetgeen hier slechts in algemene lijnen kan gebeuren - dringt de conclusie zich op dat de Sociëteit van Jezus een van de vele slachtoffers is geweest van een proces van ontmenselijking, dat in die tijd inzet.
Auteursrechtelijk beschermd