Juist door haar mislukking en door wat in die mislukking nog eens allemaal tot uiting is gekomen, geeft de in oktober gehouden Synode misschien aanleiding tot grondige veranderingen in de Kerk. Als het van bovenuit wordt tegengehouden, zal het van onderen, vanuit de basis moeten komen. Diverse tekenen wijzen erop dat daartoe enige hoop bestaat.
Sterven om plaats te maken?, p. 240
We zien op alle gebieden die met sterven te maken hebben, een verschuiving van verbod naar toelaatbaarheid, van vrijwillig naar opgelegd of gemanipuleerd, van defecte naar niet-defecte patiënt of cliënt en van individuele naar sociale motivatie. Dit geeft de auteur reden tot ernstige bedenkingen.
Maatschappelijke functie van universiteit, p. 246
De rector van de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius te Antwerpen stelde bij de opening van het academisch jaar de maatschappelijke functie van de universiteit aan de orde. Net zoals bij het hier in maart gepubliceerde stuk over ‘de pretentie van een universiteit’ gaat het in deze rede om grondbeginselen of grondvragen die nader bediscussieerd en geconcretiseerd zullen moeten worden.
De tuin der sociologen, p. 255
Op de hem eigen speelse wijze bespreekt de auteur een aantal sociologische publikaties. Hij signaleert daarbij vaak een gebrek aan historisch besef, hetgeen z.i. de sociologie niet steeds ten goede komt. Bovendien pleit hij er uitdrukkelijk voor, van zuivere begrippen uit te gaan, om niet sociologie en utopisme door elkaar te halen.
[pagina 226]
[p. 226]
Beeld-spraak VII, p. 262
De Japanse cultuur, zegt Roland Barthes, is gevoelig voor de differentiatie-in-het-gelijke. In het Westen daarentegen leven wij met de obsessie om in het individu vooral de differentie te zien, iets ontoegankelijks voor de anderen. Communicatie krijgt op die manier altijd iets van een conflict. Het soort films waarmee enkele Duitse cineasten tegenwoordig bezig zijn, doet de vraag rijzen of het niet anders kan.
Het volksstuk van Ödön von Horvát, p. 268
De uitgave van het verzameld werk van deze dramatische auteur van de Weimarrepubliek, die door sommigen nog al eens tegenover Brecht wordt gezet, is een goede aanleiding om even in te gaan op zijn opvatting van het ‘volksstuk’. Vanzelf loopt dat uit op de vraag hoe het komt dat bij ons nog nooit iets van deze ‘schrijver voor het volk’ gespeeld is.
Terzijde. Autobiografie van Graham Greene, p. 277
Het typische van de autobiografie van Graham Greene is dat het niet zozeer de levensbeschrijving van de mens Greene is als wel van de romanschrijver. Maar dat is juist weer typerend voor zijn leven.
De Vereniging voor Dienstplichtige Militairen, p. 283
De verhouding tussen de VVDM en de krijgsmacht polariseert zich op het ogenblik bijzonder. De auteur, die zowel met de VVDM als met de krijgsmacht vertrouwd is, heeft in het kader van zijn studie sociologie dit verschijnsel geanalyseerd en getracht de feitelijke ontwikkeling vast te leggen. Daarbij tracht hij beide partijen in hun goede en minder goede eigenschappen tot hun recht te laten komen.
Auteursrechtelijk beschermd