Streven. Jaargang 24

[p. 1]

[1970, nummer 1]

[Inhoud]

De Derde Wereld, p. 5

In het julinummer hebben wij een artikel van Ivan Illich gepubliceerd, ‘In derde wereld onderwijs naar westers model?’. De auteur maakte ons erop attent dat daar oorspronkelijk een belangrijke algemene beschouwing over ‘ontwikkeling’ aan voorafging, die wij de lezer hiermede aanbieden.

Libanon neutraal?, p. 13

Elke informatie die de situatie in het Midden Oosten beter belicht, kan helpen om een genuanceerder oordeel te vellen over de partijen in het conflict. Uit dit artikel blijkt hoe uiterst precair de zaken in de Libanon liggen en welke invloeden en belangen er een rol spelen.

De strijd tussen de pappa 's, p. 25

De Antilliaanse politiek concentreert zich rond de figuur van de ‘pappa’, de vaderfiguur. Dit blijkt zich toe te spitsen in de wonderlijke verhouding welke bestaat tussen de Democratische Partij en de Nationale Volkspartij en hun op het ogenblik gemeenschappelijke vijand Frente Obrero.

Een paleis om in te wonen, p. 29

J.B. Bakema heeft het paleis van Diocletianus in het Joegoslavische Split eens een inspiratiebron voor de architect-stedebouwer van vandaag genoemd. Het paleis is in de eerste plaats de neerslag van een uniek ontwikkelingsproces, een stuk geschiedenis. Het kan ons leren dat architectuur een collectieve creatie dient te zijn, het resultaat van een geheel van sociale, economische en ideologische gegevens, waaraan ze een betekeniswaarde toekent. Maar bestaan vandaag daarvoor de voorwaarden nog?

François Mauriac, p. 36

Drie elementen kenmerken het werk van de pas overleden romanschrijver: begrip van het leven, doorgronden van het menselijk hart en de poëzie van de stijl. Aan deze drie karakteristieken wordt een beschouwing gewijd.

[p. 2]

Een generatie I, p. 41

Cfr. het editoriaal.

Terzijde, p. 54

Heeft Dickens de wereld van zijn tijd beschreven zoals die was, of geromantiseerd? Aan de hand van Angus Wilson's boek en Bomans' stelling in dezen geeft de auteur zijn eigen beschouwing. Een nieuw boek over Multatuli vraagt ook de aandacht.

Een waarheid als een glazen oog, p. 60

De uitgave van vier toneelstukken van Lodewijk De Boer is een aanleiding om eens na te gaan wat deze theaterpartituren dramaturgisch te betekenen hebben. Een rebel in de Nederlandse toneelletterkunde is De Boer niet, wel werkt hij op een vruchtbare wijze mee aan de evolutie. Hij gooit een koortsig mensbeeld in het publiek, maar laat de toeschouwer daarmee doen wat die toevallig wil. M.a.w. hier ontbreekt nog een visie, een theorie, een geweten.

Cellen zonder ouders, p. 70

De droom der alchemisten heeft plaats gemaakt voor een nieuwe droom: dat biologen ooit zelf leven zullen kunnen maken. Toch ligt deze droom in het verschiet van huidige wetenschappelijke ontwikkelingen. Om dit duidelijk te maken, bespreekt de auteur wat de natuurwetenschap geleidelijk aan omtrent cellen, hun bouw en functie, weet.