Streven. Jaargang 23

[p. 985]

[1970, nummer 10]

[Inhoud]

S.v.p. wat doordromen over Brazilië en nog zo wat, p. 987

De auteur, zelf pas terug uit Brazilië na een verblijf van enkele jaren, mijmert over de bezorgdheid van de Europeanen over de ‘structuren’ overal ter wereld en komt tot de conclusie dat de ‘mens’ er vaak weinig door geholpen wordt.

In derde wereld onderwijs naar westers model?, p. 991

‘Latijns Amerika heeft op het ogenblik evenmin schoolsystemen nodig als stoomlocomotieven. Beide hebben de naties die nu rijk en gevestigd zijn, in het industriële tijdperk binnengevoerd. Beide zijn - mits met zorg behandeld - onschadelijke erfstukken uit de Victoriaanse tijd. Maar geen van beide helpt landen vooruit die direct van een primitieve landbouw in het tijdperk van het straalvliegtuig terechtkomen. Latijns Amerika kan zich niet veroorloven ouderwetse maatschappelijke instellingen als heilige koeien te handhaven midden in de moderne technologische ontwikkeling’.

Projectonderwijs in Bokrijk, p. 998

‘Alternatief onderwijs’ is een slogan geworden. Wat wordt er zoal mee bedoeld? Een paar nummers geleden hebben we al gezegd dat we op de ‘democratisering in de school’ beslist nog eens terug wilden komen. Aan een van de mensen van de Normaalschool ofte Sociale Academie te Bokrijk hebben we daarom gevraagd, achtergronden, bedoelingen en ervaringen van het projectonderwijs waarmee daar verleden jaar begonnen werd, uiteen te zetten.

Friedman en de modernste economie, p. 1005

Friedman gaat ervan uit dat de geldhoeveelheid de belangrijkste bepalende factor is voor de economische bedrijvigheid. Hij stelt dan ook voor de hoeveelheid geld in omloop van dag tot dag star gelijkmatig met een bepaald vast percentage te laten toenemen. Schrijver wijst op de rechtlijnigheid in Friedmans gedachten, maar waarschuwt tevens voor het onderschatten van het goede dat erin gelegen is.

[p. 986]

De architectuur en haar publiek, p. 1012

Voor welk publiek werkt de architect? Voor zijn vakgenoten, voor zijn opdrachtgevers, zijn critici? Of voor de mensen die architectuur gebruiken en ondergaan? De moderne architectuur is een elite-, geen gemeenschapsarchitectuur. Ze houdt zich alleen bezig met het ‘hoe’, niet met het ‘waarom’. Het ‘waarom’ laat zij bepalen door de klasse die aan de macht is. Zij werkt voor machthebbers en bezitters. Hoe krijgen wij ooit een architectuur voor een andere maatschappij?

Geloof: een randgebied?, p. 1023

De vernieuwingsbeweging, zoals ze zich met name in de Nederlandse kerk voltrekt, is bezig te grijpen naar macht. Zijn de ware veranderingen hier nog mee gediend? De auteur signaleert het gevaar dat zulke tere diep menselijke zaken als geloof en overtuiging onder de voet worden gelopen en pleit voor een andere kerk, een open ruimte, waarin de gelovige zich bevestigd weet.

De bronnen van de ene menswetenschap III, p. 1033

Bestaat er ook voor onze tijd zoiets als het integratieve gezichtspunt van de cultuur omtrent zijn eigen ontwikkeling? En zo ja, hoe laat zich dat dan omzetten in hanteerbare modellen? Dat zijn de twee belangrijke vragen waarmee de menswetenschap op het ogenblik worstelt.

De Palestijnse verzetsbewegingen: een poging tot verzoening, p. 1044

De gevechten in Jordanië tussen verzetsstrijders en leger geven te denken over de doelstellingen en de rol welke de verzetsorganisaties spelen in het conflict van het Nabije Oosten. De auteur, lange tijd in die streken geweest, tracht zowel informatie te geven als bepaalde feiten te interpreteren.

Mati Unt: leven in ‘kosmische’ dimensies, p. 1056

De problematiek die de auteur reeds zo lang bezig houdt, zoals uit zijn vele artikelen over de Sovjetliteratuur is gebleken, wordt hier opnieuw behandeld naar aanleiding van een opmerkelijke novelle van een jonge Estoonse auteur, gepubliceerd in het gezaghebbende Russische tijdschrift ‘Joenostj’.