[Wel man! wat heb je me daer verzonnen]
Wijze: Goeden avond, mijn lieve Roosje!
Wel man! wat heb je me daer verzonnen,
Ben je dan toch van daeg etrouwt?
Ik hoop dat 't leugens zellen wezen,
Als dat het morgen wis jou rouwt;
Maer naer ik je plunje en tronie beschouw,
Ik alles terdegen veur waerheid wel hou,
En och, och! je bent in de kou. bis.
Kaik me dat jonge waif haer oogen,
Zit me daer van de liefde niet in,
Als ik jou nog meer wou beklaegen,
Want baiden jeukt jou thans de min;
Hoe schreeuwen jou koeitjes en schaepjes om wraek,
Dat jij nou jou lammetjes zelve maekt,
Och, och, waer ben jij toe geraekt. bis.
Maer, vrinden! 't heit zou motte wezen;
't Staet in 't boek al op 't Stadhuis,
Hoe Japik Stok Trijntje Helder,
Nou gaenen speulen al tot hun kruis;
Want ziet naer een maentje of naigen hiernaer;
Dan hiet men al Motje dan hiet men al Vaer,
En och, och! dan kaikt men zoo raer. bis.
Hoe zel me dat waiske motte plassen,
De luijers van dat kijndergat,
En om dat schaep dan groot te kriegen,
Of hij niet âers te doen en had;
En meent hij dan 's aevonds slaepen te gaen;
Dan lonkt hem dat waifke zoo hoerigjes aen,
Och, man! man! wat heb je gedaen. bis.
| |
Maer 'k praet en zing hier maer voor deuven,
Dat zetten zij baiden aan een kant,
Zij verlangen maer naer den veereneuven,
Want baiden staenen zij in den brand;
Ja, vrinden! als wij gaen verlaeten dit huis,
Zij geven ons nae het hailige kruis,
En och, och, dan gaat Jaep op zijn pluis. bis.
Nou, 'k zel dan maer verdikkie wenschen,
De liefde die gij nou gevoelt;
Blijft immer veur elkander leven,
Dat nooit de huwlijksvreugd verkoelt;
Waer liefde woont bij vrede en min,
Daar huist ook de zegen des Heeren staâg in,
En heil! heil! smaekt zoo een gezin. bis.
Gods Vaedertrouw behoed u baiden,
Hier op des waerelds kronkelpaên,
Hij laet u steeds met waer genoegen
Zoo zult gij vast en zeker gaen;
En wordt soms uw voorspoed met onspoed omhult;
Dat baiden gedragen, getorscht met geduld,
En blij, blij, wordt uw pligt dan vervuld. bis.
En hierop, vrinden! ingeschonken,
Op 't welzijn van dit Greune Paer!
Dat Godes zegen hun omzweven,
Een kind en koe staêg jaer op jaer;
Die zaeijen en maeijen en ploegen hun land,
En kroonen en sieren hun huwelijksband,
Dan is Jaep, Jaep, met Trijn uit den brand. bis.
|
|
Auteursrechtvrij