Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 213]

Weg praatje, van een Vryer.

Toon: Quand dirator, &c.

MYn Moêr die brust mijn zo, ik kan 't niet ly'en,

En roept gestaâg: kom schikje moytjes op,

En gaat uit vry 'en,
Jou doeden-dop;
Ey ziet! hoe hangt de hoedt nu in je kop.
Zullek gefop

2 Ly ik den hielen dag: een mensch zou schrikken.

En doe ik niet haar wil, zoo is ze quaadt.
Ja wel, de pikken!
Ik weet geen raadt:

[p. 214]

 

Want tegen-spreeken (zien ik) doet geen baat;

 

't Is best ik 't laat,

 

3 En peur zoo regel-recht toe na de vryster;

 

Hoe wel niet garen: maar het is haar zin.

 

Ja wel! de plyster,

 

Wat een begin

 

Zel ik doch maken, wanneer ik haar vin,

 

En by haar bin?

 

4 Weetje wie dat het is? 't is Giertje Flore:

 

Zoo moy ien Meisjen, ja! dat wie ze ziet

 

Ze ken bekoore:

 

Als iens aan Piet,

 

En Japek Kryne, lestent is eschiedt;

 

Maar 't was om niet.

 

5 Ze vryden even hart: maar wat zou 't weezen?

 

Ze bleef zoo hart gelijk een Os of Stier;

[p. 215]

 

Dat doet mijn vreezen,

 

Dat ik, misschien,

 

Haar te vermurrewen, geen kans zel zien,

 

En loop dan ien

 

 

 

Blaauwe scheen.