De Stem. Jaargang 19

[p. 239]

Drie tydverse
Door W.E.G. Louw

I
1902-1937

Na die verre Suide het ek afgekyk,
onder die Kruisster, na 'n goue land:
'n hemel waar bedags die son nie wyk,
'n see wat sing om steile krans en strand.

Op daardie berge is daar vrees en skroom,
op daardie vlaktes nie 'n enkel waan,
daar kan die hart by vure en sterre droom
en in die nag die Stem van God verstaan.

O Heer, wat uitgebrei het oor dié velde
U grote erns en eenvoudigheid,
erbarm U, gedenk ons en vergelde
die smaad van daardie wreed-verlore stryd:

beskaam die trou nie wat U Naam bely,
maak daardie volk weer sterk en groot en vry!

[p. 240]

II
Aan die leiers van die verlede

O sterke name: Kruger, Steyn, De Wet,
verbond van hegaaneengeslote krag,
één hoë stem wat roep dwarsdeur die nag
dat hierdie knegskap ook 'n einde het!

Ons hoor dit skaars: die volk is geil en vet,
brooddronk en dwaas... Die stryd verflou, die wag
met neergevalle wapens, stryk die vlag...
Die vyand roof en buit wat niemand red.

O ongeskonde harte, diep en trou
in daad, in diens en offervaardigheid,
eenvoudig, vurig, wat die koers kon hou,

verlaat ons nie, dat die gespuis en grou,
ontdaan van alle wet en waardigheid,
nie breek waar jul gedroom het en gebou...

[p. 241]

III
Aan die afvallige volk

Toe het Jesurum vet geword en agteropgeskop.
Deut. 32:15.

Omdat ons blind en dronk van eiewaan,
eersugtig, nydig, klein van hart en hand,
die ware God verlaat, sal hierdie land
en hierdie nasie seker nie bly staan;

ons het die dure erfenis afgeslaan
van vrome voorgeslagte, en die pand
van hulle trou en trots soos korrels sand,
gedagteloos, ons vingers deur laat gaan...

Sy Woord, Sy suiwer wet en streng gebod
sal teen die volk getuig wat Hom versaak:
die huurling, huigelaar, die suiplap, sot,

die hoer in hoë huis, in kerk of krot,
dié sal Hy trap in Sy parskuip van wraak,
want straffeloos word nooit Sy Naam bespot!