Staatsgevaarlik. Jaargang 1

[p. 61]

Berusting

Het weinige in de cel,
Tot het koperen krusifiks aan de wand,
Wordt tot onmisbare gezel
Als het buiten stormt, en de wind
Wat verloren beiaardspel
En stadsrumoer
Meevoert door 't getralied raampje.

Gevloekte berusting van het kind
Die het sentimentele verhardt;
Zo moet de kalmte zijn van 'n hoer
Die op haar fletse lijf de noceur ontvangt,
En met haar ogen ook sluit haar hart.

Zo wordt de passie tot gewone sleur en slenter,
Een monotone klank,
Als 't hoorntoeten van 'n kranteventer
In'n dode straat.

Alle liefde, alle haat
Is gedoofd in de grauwe celatmosfeer,
Want alle liefde en alle haat wordt gedragen
Op ritme van heen- en wederkeer,
Los van de dorre gelatenheid
In de logge drukking van deze celsarkofagen.

G. Burssens

Uit: Liederen uit de stad en in de cel