Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

1 Daniel is in groot-achtinge by den Koningh Cyrus, ende weygert den afgodt Bel te aenbidden. 13 Ontdeckt het bedrogh der Priesteren Bels. 21 die daerom gedoodet worden. 22 Hy doet den Draeck, die de Babyloniers aenbaden, bersten. 27 Waer over de Babyloniers verstoort zijnde, Daniel voor den Koningh beschuldigen, ende hem werpen in den kuyl der leeuwen, die in ses dagen niet gespijsight en werden. 32 Daniel wort van Habakuk gespijst. 39 ende van den Koningh den sevenden dagh noch levendigh gevonden. 40 die den Godt Daniels looft, ende de vyanden Daniels in den selven kuyl werpt, alwaerse terstont verslonden worden.

1

ENde de Koningh Astyages wert vergadert tot sijne vaderen, ende Cyrus uyt Persen nam sijn Koninckrijck over, ende Daniel was altijt met den Koningh, ende was heerlicker dan alle vrienden des Koninghs.

2

Ende de Babyloniers hadden eenen afgodt die genaemt was Bel: aen den selven wierden alle dage te koste geleyt twaelf malder meel, ende veertigh schapen, ende ses metreten wijns.

3

Ende de Koningh eerde dien, ende gingh dagelicks henen, om dien te aenbidden, doch Daniel aenbadt Godt. Ende de Koningh seyde tot hem, Waerom en bidt ghy Bel niet aen?

4

Ende hy seyde, Om dat ick geen afgoden, die met handen gemaeckt zijn, en aenbidde, maer den levenden Godt die den hemel geschapen heeft, ende de aerde, ende die heerschappije heeft over alle vleesch.

5

Ende de Koningh sprack tot hem, En dunckt u dan niet dat Bel een levendigh Godt is? ofte en siet ghy niet hoe veel hy dagelicks eet?

6

Maer Daniel loegh ende seyde, En laet u niet verleyden, ô Koningh: want desen Bel is van binnen leem, maer van buyten koper, ende hy en heeft noyt gegeten noch gedroncken.

7

Ende de Koningh vertoornt zijnde, dede sijne Priesters roepen ende seyde tot haer, Indien ghylieden my niet en seght wie desen kost op eet, soo sult ghy sterven.

8

Maer indien ghylieden bewijsen sult, dat Bel dese dingen op eet, soo sal Daniel sterven: want hy heeft tegen Bel gelastert: ende Daniel seyde tot den Koningh, Het geschiede na uw’ woort.

9

Ende de Priesters Bels waren seventigh, sonder de vrouwen ende kinderen: ende de Koningh gingh met Daniel in ’t huys Bels.

10

Ende de Priesters seyden, Siet wy gaen henen uyt: ende ghy, Heer Koningh, set selve de spijse daer, ende stelt den dranck daer, naer dat hy in geschoncken is: ende sluyt de deure toe, ende verzegelt die met uwen ringh.

11

Ende komt morgen vroegh, ende indien ghy niet en vindt dat alles van Bel op gegeten is, soo sullen wy sterven, ofte Daniel [sal sterven] die tegen ons heeft gelogen.

12

Sy nu verachteden dit, om dat sy eenen heymelicken toegangh onder de tafel gemaeckt hadden: ende door den selven gingen sy alle tijt, ende verteerden die dingen.

13

Ende ’t geschiedde als sy uyt gegaen waren, soo settede de Koningh de spijsen voor Bel: ende Daniel beval sijnen dienaren, dat sy asschen souden brengen, ende bestroyde den geheelen tempel in de tegenwoordigheyt des Koninghs: ende uytgaende sloten sy de deure toe, ende verzegelde die met den ringh des Koninghs, ende gingen wech.

14

De Priesters nu quamen des nachts, na hare gewoonte, mitsgaders hare vrouwen ende hare kinderen, ende aten het alles op, ende gingen uyt.

15

Ende de Koningh was des morgens seer vroegh op, ende Daniel met hem.

16

Ende de Koningh seyde, Daniel, zijn de zegels noch geheel, ende hy seyde, Ia [Heer] Koningh, sy zijn geheel.

[fol. 45v]

17

Ende het geschiedde soo haest de Koningh de deuren opgedaen hadde, ende op de tafel sagh, dat hy met luyder stemme uytriep, Bel ghy zijt groot, ende geen bedrogh en is by u.

18

Ende Daniel loegh, ende hieldt den Koningh op, dat hy niet binnen gaen en soude: ende seyde, Siet op den vloer, ende merckt, wiens dese voetstappen zijn.

19

Ende de Koningh seyde, Ick sie de voetstappen van mannen, ende van vrouwen, ende van kinderen.

20

Ende de Koningh wiert toornigh, ende dede de Priesters grijpen, met hare vrouwen, ende kinderen, ende sy toonden hem de verborgene deuren, door welcke sy in gegaen waren, ende verteert hadden wat op de tafel geweest was.

21

Ende de Koningh dedese dooden, ende gaf Daniel den Bel over: deselve vernielde hem ende sijnen tempel.

22

ENde in die plaetse was eenen grooten Draeck, ende de Babyloniers aenbaden hem.

23

Ende de Koningh seyde tot Daniel, Seght ghy oock dat dese van koper is? siet hy leeft, ende hy eet ende drinckt, ghy en kondt niet seggen dat dese geen levendigh Godt en is: daerom bidt hem aen.

24

Ende Daniel seyde: Den Heere mijnen Godt sal ick aenbidden, want die is de levendige Godt.

25

Maer ghy, [Heer] Koningh, veroorloft het my, soo sal ick desen Draeck ombrengen sonder sweert ofte stock. Ende de Koningh seyde, Ia ick geve u oorlof.

26

Ende Daniel nam peck, vet, ende hayr, ende koockte die te samen, ende maeckte daer massen van, ende gaf die den Draeck in den muyl, ende de Draeck berstede daer aen, ende hy seyde, Siet uwe Goden.

27

Ende ’t geschiedde, als de Babyloniers sulcks hoorden, dat sy het seer qualick namen, ende maeckten eenen oploop tegen den Koningh, ende seyden, Onse Koningh is een Iode geworden, hy heeft den Bel verstoort, ende den Draeck gedoot, ende de Priesters heeft hy omgebracht.

28

Ende sy quamen tot den Koningh ende seyden, Geeft ons Daniel over: anders soo sullen wy u dooden ende u huys.

29

Ende de Koningh sagh, dat sy seer op hem drongen, ende wert gedwongen haer Daniel over te geven.

30

Dese nu wierpen hem in den kuyl der leeuwen, ende hy was aldaer ses dagen.

31

Ende daer waren seven leeuwen in den kuyl, ende haer wierden dagelicks gegeven twee lichamen, ende twee schapen: maer doe en wert dat haer niet gegeven, op dat sy Daniel verslinden souden.

32

Ende Habakuk de Propheet was in Iudea, ende hadde eenen pap gekoockt, ende hadde broot gebrockt in een diepe schotel, ende gingh in ’t velt om het selve den maeijers te dragen.

33

Ende de Engel des Heeren seyde tot Habakuk, Draeght dat middagh-eten, dat ghy hebt, na Babylon aen Daniel in den kuyl der leeuwen.

34

Ende Habakuk seyde, Heere, ick en hebbe Babylon noyt gesien, ende en weet niet waer de kuyl is.

35

Doe vattede d’Engel des Heeren hem by ’t hooft, ende dragende hem met het hayr sijns hoofts, voerde hem over na Babylon op den kuyl, door de drijvinge sijnes Geests.

36

Ende Habakuk riep, ende seyde, Daniel, Daniel, neemt dit middagh-eten, dat u Godt gesonden heeft.

37

Ende Daniel seyde, Ghy gedenckt my dan Heere, ende en verlaet niet de gene die u lief hebben!

38

Ende Daniel stont op, ende at: ende de Engel des Heeren bracht Habakuk terstont weder aen sijne plaetse.

39

Ende de Koningh quam op den sevenden dagh, om rouwe te toonen over Daniel, ende quam aen den kuyl, ende sagh daer in, ende siet Daniel sat daer.

40

Ende de Koningh riep met luyder stemme ende seyde, Ghy zijt groot, ô Heere de Godt Daniels, ende daer en is niemant dan ghy: ende trock hem weder uyt.

41

Ende die oorsake waren van sijn verderf, dede hy in den kuyl werpen, ende sy wierden terstont verslonden in sijne tegenwoordigheyt.