Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

[fol. 113r]

De Sendtbrief des Apostels PAULI Aen de COLOSSENSEN.

Inhoudt van desen Sendtbrief.

ALSOO de Colossensen door den dienst van eenige trouwe Leeraers, ende insonderheyt van Epaphras het Euangelium CHRISTI hadden aengenomen, soo zijnder andere in die gemeynte, ende in eenige naestgelegene, namelick van Laodicea ende Hierapolis, Capit. 4. vers 13. ingekomen, die de eenvoudigheyt der Leere des Euangeliums met leeringen der Grieckscher Philosophie, ende met eenige ceremoniale onderhoudingen der wet hebben soecken te vermengen. Waer over den Apostel Paulus, nu tot Roomen gevangen, ende van den selven Epaphras gewaerschouwt zijnde (gelijck af te nemen is uyt het 8 vers van het eerste en het 12 vers van het 4 Capit.) heeft goet gevonden desen brief aen haer te schrijven, ende Tychicum ende Onesimum tot haer te senden, om haer van alles te onderrichten, ende in de aengenomene leere tegen alle dwalingen te stercken. In welcken brief na de inleydinge, die duert tot het 12 vers van het eerste Capit. d’Apostel met eenen seer verhevenen stijl de voorneemste leerstucken des Euangeliums kortelick voorstelt, insonderheyt belangende de voortreffelickheyt van den persoon, ampt, ende weldaden CHRISTI, ende betuyght dat in hem alleen alle volmaecktheyt is te vinden, het welck hy doet tot het 23 vers van het eerste Capit. Van daer voort tot het eynde van ’t Capit. vermaent hy haer in dese leere stantvastigh te blijven, ende verklaert dat hy daerom oock de verdruckingen CHRISTI lijdt, ende dat hy van CHRISTO een Apostel tot verkondinge van dese verborghentheyt is geroepen. In ’t tweede Capittel waerschouwt hy hy haer tegen de voorgemelde dwalingen soo van de Platonische Philosophie in het aenroepen der Engelen, als van de onderhoudinge der besnijdenisse ende onderscheyt van dagen ende spijsen, tot het eynde van ’t Capit. Daer na in ’t derde Capit. begint hy haer te vermanen tot eenen Christelicken wandel: welcke vermaninge duert tot het 6 vers van ’t 4 Capit. ende voor eerst vermaent hy haer in het gemeyn tot afleggen des ouden mensches met alle sijne ondeughden, ende tot aendoen des nieuwen mensches met alle sijne geestelicke deughden, ’t welck hy doet van ’t begin tot het 17 vers van ’t 3 Capit. ende komt daer na tot de vermaningen van besondere plichten, namelick van vrouwen ende mannen, in den houwelicken staet, van kinderen ende vaders, ende van dienstknechten ende heeren, tot het 2 vers van ’t 4 Capit. In ’t 2 vers van ’t 4 Capit. tot het 7 vers vermaent hy haer tot bidden, ende dat oock voor hem, mitsgaders om voorsichtelick te wandelen onder de gene die buyten zijn. Alsoo dat desen brief tot hier toe by na eenen selven inhoudt heeft met den brief tot den Epheseren: dan dat de selve leeringen hier wat meer worden ingetrocken. Van ’t 7 vers tot het eynde van ’t Capittel besluyt hy den brief, eerst met eene verklaringe dat hy Tychicum ende Onesimum tot haer sendt om haer van sijne saken nader te onderrichten, tot het 9 vers, daer na met verscheyden groeten over ende weder, tot het 16 vers, ende eyndelinge met eene vermaninge dat sy desen brief oock dien van Laodicea souden laten lesen, ende dat Archippus in sijnen dienst getrouw zy, ende dat sy sijner banden souden gedencken.