Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Het ix. Capittel.

Ezra wort verwittigt, dat het volck sich swaerlick in Heydensche houwelicken verloopen hadde, vers 1. Dies hy groote rouwe bedrijft, ende doet in ’t openbaer een seer klaghtigh ende vyerigh gebedt tot Godt, 3, etc.

1

ALs nu dese dingen voleyndt waren, traden de Vorsten tot my toe, seggende; Het volck Israëls, ende de Priesters, ende de Leviten, en zijn niet afgesondert van de ¹ volcken deser landen, na hare grouwelen, [namelick] der Canaaniten, der Hethiten, der Phereziten, der Iebusiten, der Ammoniten, der Moabiten, der Egyptenaren ende der Amoriten.

1 Die in de Heydensche grouwelen der afgoderije bleven steken, aen welcken Godt Deuter. c. 7. versen 2, 3, etc. ende elders, sijn volck uytdruckelick verboden hadde te houwelicken.

2

Want sy hebben van hare dochteren genomen voor haer selven ende voor hare sonen, soo dat sich vermenght hebben, het ² heyligh zaet met de volcken deser landen: Ia de hant der Vorsten ende ³ Overheden is de ⁴ eerste geweest in dese overtredinge.

2 D. heyligh geslachte, dat Israël was van wegen het verbont, dat Godt met Abraham ende sijnen zade gemaeckt hadde. Vergelijckt Genes. cap. 6. vers 2. 1.Cor. 7.14.

3 Ofte, Regenten, Magistraten, Voorstanderen.

4 Hebbende alsoo anderen een quaet exempel gegeven.

3

Als ick nu dese sake hoorde, ⁵ scheurde ick mijn kleet ende mijnen mantel: ende ick ⁶ trock van ’t hayr mijns hoofts ende mijns baerts uyt, ende satt neder, ⁷ verbaest.

5 Siet Genes. 37. op vers 29.

6 Niet uyt vertwijfelinge of superstitie, (verboden Levit. 19. vers 27.) maer uyt overgroote droeffenisse ende ontsteltheyt over desen grouwel.

7 Ofte, eensaem.

4

Doe versamelden hen tot my, alle, ⁸ die voor de woorden des Godts Israëls beefden, om de overtredinge der ⁹ wechgevoerde: doch ick bleef verbaest sitten tot aen het ¹⁰ avont-offer.

8 D. die den Heere ende sijn woort van herten vreesden. Vergl. Iesa. 66.2, 5.

9 Hebr. der wechvoeringe: als boven, ende elders dickwils.

10 Siet Exod. 29. versen 39, 41. Num. cap. 28. op vers 4.

5

Ende ontrent het avont-offer stont ick op uyt mijne bedrucktheyt, als ick nu mijn kleet ende mijnen mantel gescheurt hadde: Ende ick boogh my op mijne knijen, ende breydde mijne handen uyt tot den HEERE, mijnen Godt.

6

Ende ick seyde; Mijn Godt, Ick ben beschaemt ende schaemroot, om mijn aengesicht tot u op te heffen, mijn Godt: want onse ongerechtigheden zijn ^a vermenighvuldight tot boven [ons] hooft, ende onse schult is groot geworden ¹¹ tot aen den hemel.

a Psalm 38.5.

11 Vergl. 2.Chron. cap. 28. op vers 9.

7

Van de dagen onser vaderen aen zijn wy in groote schult tot op desen dagh: ende [kolom] wy zijn om onse ongerechtigheden over gegeven, wy, onse Koningen, [ende] onse Priesters, in de hant van de Koningen der landen, in sweert, in gevangenisse, ende in roof, ende in schaemte des aengesichts, gelijck het is te desen dage.

8

Ende nu is’er, als een kleyn oogenblick, eene genade geschiet van den HEERE onsen Godt, om ons eene ¹² ontkominge over te laten, ende ons eenen ¹³ nagel te geven in sijne ¹⁴ heylige plaetse: om onse ¹⁵ oogen te verlichten, O onse Godt, ende om ons een weynigh ¹⁶ levens te geven in onse dienstbaerheyt.

12 D. eenige die ontkomen zijn: alsoo versen 13, 14, 15.

13 D. eenige vastigheyt van onsen staet. Vergel. Iesa. cap. 22. vers 23.

14 Hebr. in de plaetse sijner heyligheyt.

15 D. om ons te verquicken. Vergel. 1.Sam. 14.27, 29.

16 D. herstellinge, verquickinge, dat wy (om soo te seggen) onsen aessem wat mogen halen, een weynigh onthoudts.

9

Want wy zijn knechten; doch in onse dienstbaerheyt heeft ons onse Godt niet verlaten: maer hy heeft weldadigheyt tot ons ¹⁷ geneyght voor het aengesichte der Koningen van Persen, dat hy ons [een weynigh] levens gave, om het Huys onses Godts te verhoogen, ende de ¹⁸ woestigheden van ’t selve op te richten, ende om ons eenen ¹⁹ tuyn te geven in Iuda ende te Ierusalem.

17 Als boven c. 7. vers 28.

18 Om het vervallen Huys Godts ende den Godtsdienst te herstellen.

19 Ofte, muer, gelijck om de wijngaerden van losse steenen pleeght opgehoopt te worden: hy wil seggen, dat hen Godt eenighsins begonnen hadde te versekeren tegen de omliggende vyanden.

10

Ende nu, wat sullen wy seggen, O onse Godt, na desen? want wy hebben uwe geboden verlaten,

11

Die ghy geboden hadt door den ²⁰ dienst uwer knechten, der Propheten, seggende; ^b Het lant daer ghylieden in komt, om dat te erven, is een ²¹ vuyl lant, door de vuyligheyt van de volcken der landen: om hare grouwelen, daer mede sy dat vervult hebben, ²² van ’t een eynde tot het ander eynde, met hare onreynigheyt.

20 Hebr. hant.

b Levit. 18.25, 27. Deuter. 7.3.

21 Hebr. een lant der afsonderinge: Eene gelijckenisse van eene vrouwe, ofte yemant anders, die om eenige onreynigheyt van der menschen geselschap wort afgesondert. siet Lev. 12. op vers 2. Num. 19. op vers 9, etc.

22 Hebr. van mont tot mont, D. over al van ’t een eynde tot het ander, ofte alsoo, dat d’eene onreynigheyt op d’andere geduerighlick gevolght is. Vergel. 2.Reg. cap. 10. vers 21. ende cap. 21. vers 16.

12

Soo en sult ghy nu uwe dochteren niet geven aen hare sonen, ende hare dochteren niet nemen voor uwe sonen, ende en sult hare ²³ vrede ende haer ²⁴ beste niet soecken, tot in eeuwigheyt: op dat ghy sterck wordet, ende het goede des lants etet, ende uwen kinderen doet erven tot in ²⁵ eeuwigheyt.

23 Dat is, haren welstant. siet Deut. cap. 23. vers 6.

24 Hebr. goet.

25 Siet Genes. 17. op vers 7.

13

Ende na alles dat over ons gekomen is, om onse boose wercken, ende om onse groote schult: om dat ghy, O onse Godt, belett hebt [dat wy niet] ²⁶ t’onder en zijn van wegen onse ongerechtigheyt, ende hebt ons eene ontkominge gegeven als dese is;

26 Gelijck ghy ons hadt gedreyght Deu. cap. 28. vers 43. Anders, ghy hebt [u, ofte, uwen toorn, uwe roede] te rugge gehouden beneden onse ongereghticheyt, Dat is, ghy hebt ons minder gestraft, als wy wel verdient hadden met onse sonden.

14

Sullen wy nu weder keeren om uwe geboden te vernietigen, ende ons te verswageren met de volcken deser grouwelen? Soudt ghy niet tegen ons toornen tot verteerens toe, datter geen overblijfsel noch ontkominge en zy?

15

O HEERE Godt Israëls, ghy zijt ²⁷ rechtveerdigh, want wy zijn over gelaten ter ontkominge, als het is te desen dage: Siet wy zijn voor u aengesichte in onse schult, want daer en is niemant die voor u aengesichte soude konnen bestaen, ²⁸ om sulcks.

27 Die sijne verbonts-beloften houd, om des Missiae wille, die uwe rechtveerdigheyt voor des volcks sonden sal voldoen, blijckende sulcks daer uyt, dat wy ontkomen zijn, hoewel beladen met eene groote schult, ten aensien van dewelcke wy voor u niet souden konnen bestaen, soo ghy met ons na onse verdiensten wildet handelen. Vergelijckt Nehem. 9.8, etc.

28 Anders, met sulcks.