| |
| |
| |
Een Prophetie van de verwoestinge des Ioodschen lants, vers 1, 6. etc. die den eenen soo wel als den anderen soude over comen, 2. Reden waerom, 5. het overblijfsel sal Godt roemen en prijsen, 13. Vermaninge tot dancksegginge daer voor, 15. De Prophete spreeckt wederom van de verstooringe des Ioodschen volcx van wegen des selven godtloos heyt, 16 etc. oock wederom van Godes genade over het selve, 21. heerlickheyt onses Heeren Iesu Christi in sijne kercke. 23.
| |
1
SIet, de HEERE maeckt Ga naar margenoot1 het lant Ga naar margenoot2 ledich, ende hy maeckt het woeste: ende hy keert Ga naar margenoot3 des selven gestaltenisse om, ende hy verstroyt sijne inwoonders.
| |
2
Ende Ga naar margenoot4 gelijck het volck, alsoo sal de Ga naar margenoot5 Priester wesen; gelijck de knecht, alsoo sijn heere; gelijck de dienstmaecht, alsoo hare vrouwe; Ga naar margenoota gelijck de kooper, alsoo de verkooper: gelijck de leener, alsoo de ontleener; gelijck de woeckeraer, alsoo die van welcken hy woecker ontfangt.
| |
3
Ga naar margenoot6 Dat lant sal Ga naar margenoot7 gantschelick ledich-gemaeckt worden, ende het sal Ga naar margenoot8 gantschelick berooft worden: want de HEERE heeft dit woort gesproken.
| |
4
Het lant treurt, 't verwelckert, Ga naar margenoot9 het aerdrijcke Ga naar margenoot10 queelt, Ga naar margenoot10 't verwelckert: de hoochste van het volck des lants Ga naar margenoot11 quelen.
| |
5
Want het lant is bevleckt Ga naar margenoot12 van wegen sijne inwoonders: want sy overtreden de wetten, sy veranderen Ga naar margenoot13 de insettinge, sy vernietigen Ga naar margenoot14 het eeuwich verbont.
| |
6
Daerom verteert Ga naar margenoot15 de vloeck het lant, ende die daer in woonen, sullen verwoest worden: daerom sullen de inwoonders des lants Ga naar margenoot16 Ga naar margenootb verbrant worden, ende daer sullen Ga naar margenoot17 weynich menschen overich blyven.
| |
7
De most Ga naar margenoot18 treurt, de wijn-stock Ga naar margenoot19 queelt, alle die blydhertich waren suchten. Ga naar margenoot20
| |
| |
9
Sy en sullen geenen wijn drincken Ga naar margenoot24 Ga naar margenootd met gesanck: de stercke-dranck sal bitter zijn den genen die hem drincken.
| |
10
Ga naar margenoot25 De woeste stadt is verbroken, alle de huysen staen gesloten, Ga naar margenoot26 datter niemant inkomen en kan.
| |
11
Daer is een klagelick geroep op de straten, Ga naar margenoot27 om des wijns wille: alle blijtschap Ga naar margenoot28 is verduystert, de vreugt des lants is henen gevaren.
| |
12
Verwoestinge is in der stadt overgebleven, ende met gecraeck wort de poorte in stucken verbroken.
| |
13
Want in't binnenste van den lande, in't midden Ga naar margenoot29 deser volckeren, Ga naar margenoot30 sal 't alsoo wesen, Ga naar margenoot31 Ga naar margenoote gelijck de afschuddinge des olijf-booms, gelijck de na-lesingen, wanneer de wijn-oogst geeyndicht is.
| |
14
Ga naar margenoot32 Die sullen hare stemme opheffen, sy sullen vrolick singen: van wegen Ga naar margenoot33 de heerlickheyt des HEEREN sullen sy juychen Ga naar margenoot34 van der zee af.
| |
| |
| |
15
Daerom eeret den HEERE Ga naar margenoot35 in de valleyen, inde Eylanden der zee den Name des HEEREN des Godts Israëls.
| |
16
Ga naar margenoot36 Van het uyterste eynde der aerde hooren wy psalmen, [tot] verheerlickinge des Ga naar margenoot37 Rechtveerdigen: Ga naar margenoot38 doch [nu] segge ick, Ga naar margenoot39 Ick worde mager, ick worde mager, wee my! de trouwloose handelen trouwlooslick, ende met trouwloosheyt handelen de trouwloose trouwlooslick.
| |
17
Ga naar margenoot40 Ga naar margenootf De vreese, ende de cuyl, ende Ga naar margenoot41 het strick over u, ô inwoonder des lants!
| |
18
Ende het sal geschieden, Ga naar margenoot42 so wie Ga naar margenoot43 voor de stemme der vreese vlieden sal, Ga naar margenootg die sal in den kuyl vallen; ende die uyt Ga naar margenoot44 den kuyl opklimt, die sal in het strick gevangen worden: want Ga naar margenoot45 de sluysen in der hoochte zijn op-gedaen, ende de fondamenten der aerde sullen beven.
| |
19
Ga naar margenoot46 De aerde sal gantschelick verbroken worden: de aerde sal gantschelick van een gescheurt worden, de aerde sal gantschelick beweecht worden.
| |
20
Ga naar margenoot47 De aerde sal gantschelick waggelen, Ga naar margenooth gelijck een dronckaert, ende sy sal heen ende weder beweecht worden, Ga naar margenooti gelijck Ga naar margenoot48 een nacht-hutte, ende Ga naar margenoot49 hare overtredinge sal swaer op haer zijn, ende sy sal vallen, ende Ga naar margenoot50 niet weder op staen.
| |
21
Ende het sal geschieden Ga naar margenoot51 te dien dage, dat de HEERE Ga naar margenoot52 besoeckinge doen sal over de heyrschare Ga naar margenoot53 des hoogen in de hoochte, ende over de Coningen des aerdbodems op den aerdbodem.
| |
22
Ende sy Ga naar margenoot54 sullen tsamen vergadert worden, [gelijck] de gevangene in eenen put, ende sy sullen besloten worden in eene gevanckenisse, maer Ga naar margenoot55 na vele dagen Ga naar margenoot56 [weder] besocht worden.
| |
23
Ga naar margenootk Ende Ga naar margenoot57 de Mane sal schaemroot worden, ende de Sonne sal beschaemt worden, als de HEERE der heyrscharen Ga naar margenoot58 op den berch Zions regeren sal, ende te Ierusalem, ende Ga naar margenoot59 voor sijne Outste Ga naar margenoot60 sal Heerlickheyt zijn.
|
-
margenoot1
- T.w. het Ioodsche lant, ende der gener die het met de Ioden houden. Dit soude geschieden eerst door de Assyriers, daer na door de Chaldeen.
-
margenoot3
- Hebr. zijn aengesichte, D. gedaente, gelaet, gestaltenisse. D. hy sal het lant, met al datter in is, het onderste boven werpen, soo dattet het selve lant niet gelijcken en sal.
-
margenoot4
- De sin is, dat de elenden daer hy van spreeckt, alle staten van menschen sullen over-komen den eenen soo wel, als den anderen. siet Hos. 4.9.
-
margenoot5
- Of, Overste, of Regent. het Hebr. woort Cohen beteeckent het eene soo wel, als het andre. siet Gen. 41. op vers 45.
-
margenoot6
- T.w. dat lant daer van vers 1. gesproken wort.
-
margenoot7
- Hebr. Ledich gemaeckt wordende, ledich gemaeckt worden.
-
margenoot8
- Hebr. berooft wordende berooft worden, D. het sal gantsch en gaer berooft en uytgeplondert worden.
-
margenoot9
- T.w. dat deel des lants daer Iudaea in leyt.
-
margenoot12
- And. onder zijne inwoonders. De sin is, Het volck deses lants, Te weten des Ioodschen lants, is soo boos ende verdorven, dat het dat lant, 'twelck het betreet, bevleckt ende ontheylicht.
-
margenoot14
- T.w. dat verbont, 't welck Godt met Abraham, ende sijnen zade heeft opgericht, ende door de besnijdenisse heeft bevesticht, Gen. 17. ende 't welck Godt daer na vernieuwt heeft. Exod. 24.
-
margenoot15
- Dien vloeck dien de Israëliten haer hebben onderworpen, als sy met Godt in 't verbont getreden zijn, haer verbindende sijne wetten ende geboden te onderhouden, Exo. 19. ende 24. ende Deut. 29. And. de eedt des vloecks. van dese maniere van spreken siet Gen. 24.41.
-
margenoot16
- D. sy sullen omcomen, het zy door 't vyer, of andersins: Of, door den brant ende hitte des toorns Godes.
-
margenoot17
- Het grootste deel der menschen is gedoodt, of te lande uytgevoert geworden in slavernije. siet. Ies. 1.9. ende 17.6.
-
margenoot18
- T.w. om dat hy onnuttelick van de vyanden sal gedroncken ende verplengt worden.
-
margenoot19
- D. hy verdwijnt, of verwelckert, T.w. om dat hy van de vyanden sal vertreden ende vernielt worden.
-
margenoot20
- Alle de woorden deses vers ende eenige der navolgende versen strecken daer toe, om aen te wijsen, dat alles seer jammerlick in den lande soude toegaen.
-
margenoot21
- D. de vreucht diemen pleecht te scheppen uyt het geluyt der trommelen ende der harpen.
-
margenootc
- Ier. 7.34. ende 16.9. ende 25.10. Ezech. 26.13. Hos. 2.11.
-
margenoot22
- D. houdt op. Het Hebr. woort beteeckent soo veel, als Sabbath-houden.
-
margenoot21
- D. de vreucht diemen pleecht te scheppen uyt het geluyt der trommelen ende der harpen.
-
margenoot22
- D. houdt op. Het Hebr. woort beteeckent soo veel, als Sabbath-houden.
-
margenoot24
- Of, in't gesanck, D. als sy lustich en vrolick zijn met singen en clingen in hare dronckene gelagen.
-
margenoot25
- Die woest gemaeckt sal worden door het gewelt harer vyanden, diese innemen sullen. Ende verstaet hier de stadt van Ierusalem, mitsgaders andre steden daer omher liggende. siet ond. Ies. 30.14.
-
margenoot26
- Hebr. van inkomen. Verg. bov. 23. op vers 1.
-
margenoot27
- Om dat de wijn bedorven is, of, om datter geenen meer te bekomen en is.
-
margenoot28
- Ofte, heeft [haren] avont. D. sy neemt af, sy heeft haer eynde, gelijck het klaer-schijnende sonne-licht des avonts ende des nachts verduystert ende vertreckt.
-
margenoot29
- Verstaet hier de stammen des Iodischen volcks, als oock de Syriers, Egyptenaers, Moabiten, ende andre natien, tegen de welcke de prophete hier boven gepropheteert heeft.
-
margenoot30
- Of, sal 't alsoo toegaen, dit sal des lants gelegentheyt zijn.
-
margenoot31
- De sin is, Gelijck wanneer een olijfboom afgepluckt, ende de wijn-oogst gedaen is, evenwel noch eenige olyven aen de boomen, of druyven aen de wijn-stocken overich blyven: Alsoo, ofschoon het lant sal verwoest, ende mijn volck sal doot geslagen ende verstroyt worden, so sullender nochtans eenige over-blyven, dien Godt de Heere genade sal bewijsen.
-
margenoot32
- T.w. die weynige die overgebleven sullen zijn, ende van Godt genade sullen verkregen hebben.
-
margenoot34
- D. zijnde in verre ende vreemde landen, of waer sy anders wesen mogen.
-
margenoot35
- D. aen alle plaetsen daer geloovige ende godtvruchtige persoonen zijn. And. in de vyeren. D. die ghy noch in groot lijden zijt.
-
margenoot37
- T.w. Godes. siet de voorgaende versen And. dat den gerechtigen eene heerlickheyt [gegeven zy], T.w. allen den genen die Godt uyt genade rechtveerdigmaeckt, ende verstaet dan door de heerlickheyt, de heerlickheyt der kinderen Godes, Rom. 8.30.
-
margenoot38
- Hier begint de Prophete wederom te spreken van de verstooringe des Ioodschen lants, als of hy seyde, Maer als ick aensie de ongeregeltheyt der menschen, ende wel wetende, dat Godt de selve niet altijt en sal ongestraft laten, so spreeck ick al klagende, als volgt:
-
margenoot39
- D. ick neme my dit soo ter herten, dat ick verdwijne van treuricheyt, aensiende de trouwloosheyt van den grootsten hoop mijner lantslieden, daer mede sy den toorn Godes over haer verwecken. And. ick teere uyt, ick teere uyt.
-
margenoot40
- Siet Psal. 11. op vers 6. In dit 17. vers, staen drye Hebreeusche woorden op eene wijse luydende, t.w. pachad, pachat, pach. welcke aerdicheyt wy in onse sprake niet en kunnen uytdrucken.
-
margenoot43
- D. voor de stemme der vyanden, die schrick ende vreese sullen aenjagen. De meyninge is, Of schoon yemant het eene ongeluck ontvlieden sal, so sal hy doch in een ander vervallen.
-
margenoot45
- 0f, spuyen, of sassen. De Prophete wil seggen, dat Godt sijnen toorn over haer uytstorten ende openbaren soude, boven uyt den hemel, ende beneden op der aerde, als ten tijde des suntvloets geschiet is. And. vensters. siet de aent. Gen. 7. op vers 11.
-
margenoot46
- Hebr. brekende gebroken worden. De sin is, het sal al bersten en breken, het onderste sal op den aerdbodem boven gaen. Doch verstaet hier eygentlick die landen, daer in de Ioden ende hare geconfedereerde in die tijden woonden.
-
margenoot47
- Verstaet hier doorgaens door de aerde, ofte het aerdrijck, de inwoonders des lants.
-
margenoot48
- Die lichtelick van den wint heen ende weder geschuddet, ofte oock van d' eene plaetse op d' andre kan gevoert ofte gedragen worden, Siet Ier. 9.2. alsoo van de herders, Ies. 1.8. van krijchs-lieden, bov. 10.29.
-
margenoot50
- Hebr. niet toedoen op te staen. T.w. in sulcken treffelicken welstant ende heerlickheyt als sy te vooren geweest is.
-
margenoot51
- D. inden tijt van Godt den Heere daer toe bestemt.
-
margenoot53
- Of, der hoocheyt. Hy wil seggen, der hooge verhevene Coningen deser werelt.
-
margenoot54
- Hebr. sy sullen vergadert worden [met] de vergaderinge als een gevangene. D. gelijckmen de gevangene in eenen put vergadert, of by malkanderen sluyt.
-
margenoot56
- T.w. met genade, ten tijde van de toekomste Christi.
-
margenootk
- Ies. 13.10. Ezec. 32.7. Ioël. 2.31. ende 3.15.
-
margenoot57
- D. de glants ende schoonen schijn der Sonne ende der Mane, en sullen niet met alle zijn, ten aensien der heerlickheyt onses hoofdes Iesu Christi in sijne kercke, ende als hy komen sal in de heerlickheyt sijnes Vaders.
-
margenoot58
- Dat is hier te seggen, In de Christelicke kercke.
-
margenoot59
- Die hy tot voorstanders sijner kercke is stellende.
-
margenoot60
- And. seer heerlick, of, ende daer sal heerlickheyt zijn in de tegenwoordicheyt sijner Outsten.
|