|
| |
| |
| |
De Prophete vermaent het volck om Godes Name groot te maken van wegen sijne sorge over sijne kercke, sijne wijsheyt, macht, genade, ende regeringe over alles, tot sijnes Naems lof, ende der geloovigen salicheyt.
| |
1
LOoft den HEERE, want onsen Godt te psalm-singen Ga naar margenoot1 is goet, Ga naar margenoot2 dewijle hy lieflick is: Ga naar margenoota Ga naar margenoot3 de lof is betamelick.
| |
2
Ga naar margenoot4 De HEERE bouwt Ierusalem: hy vergadert Israëls Ga naar margenoot5 verdrevene.
| |
3
Ga naar margenoot6 Hy geneest de gebrokene van herten, ende Ga naar margenoot7 hy Ga naar margenootb verbindtse in hare smerten.
| |
4
Ga naar margenootc Hy telt het getal der sterren: Ga naar margenoot8 hy noemtse alle by namen.
| |
5
Onse Heere is groot, ende Ga naar margenoot9 van vele kracht: Ga naar margenoot10 sijnes verstants en is geen getal.
| |
6
De HEERE houdt Ga naar margenoot11 de sachtmoedige staende: de godloose vernedert hy tot de aerde toe.
| |
7
Ga naar margenoot12 Singt den HEERE by beurte met dancksegginge: psalm-singt onsen Godt op de harpe.
| |
8
Ga naar margenoot13 Ga naar margenootd Die de hemelen met wolcken bedeckt, die voor de aerde regen bereydt: Ga naar margenoote die Ga naar margenoot14 ’t gras [op] de bergen doet uytspruyten.
| |
9
Die het vee Ga naar margenoot15 sijn voeder geeft: den Ga naar margenoot16 jongen raven alsse roepen.
| |
10
Hy en heeft geenen lust aen de sterckte Ga naar margenoot17 des peerts: hy en heeft geen welgevallen Ga naar margenoot17 aen de beenen des mans.
| |
11
De HEERE heeft een welgevallen aen die die hem vreesen: die op sijne goedertierenheyt hopen.
| |
12
O Ga naar margenoot18 Ierusalem, roemt den HEERE: O Ga naar margenoot18 Zion, looft uwen Godt.
| |
13
Want Ga naar margenoot19 hy maeckt de grendelen uwer poorten sterck: hy segent uwe kinderen binnen in u.
| |
14
Ga naar margenoot20 Die uwe lant-palen [in] vrede stelt: hy versadicht u met Ga naar margenoot21 het vette der tarwe.
| |
15
Hy sendt Ga naar margenoot22 sijn bevel [op] aerden: Ga naar margenoot23 sijn Ga naar margenootf woort loopt seer snel.
| |
16
Ga naar margenoot24 Hy geeft sneeuw als wolle: Hy stroyt den rijm als assche.
| |
17
Hy werpt Ga naar margenoot25 sijn ijs henen als stucken: Ga naar margenoot26 wie soude bestaen voor sijne koude?
| |
18
Ga naar margenoot27 Hy sendt sijn woort, ende Ga naar margenoot28 doetse smelten: hy doet Ga naar margenoot29 sijnen wint waeyen, Ga naar margenoot30 de wateren vloeyen henen.
| |
19
Ga naar margenoot31 Hy maeckt Ga naar margenoot32 Iacob sijne woorden bekent: Ga naar margenoot32 Israël sijne insettingen ende sijne rechten.
| |
20
Ga naar margenoot33 Alsoo Ga naar margenootg en heeft hy geenen volcke gedaen: Ga naar margenoot34 ende sijne rechten die en kennen sy niet. Ga naar margenoot35 Halelu-Iah.
|
-
margenoot1
- D. het staet ofte betaemt de kinderen Godes wel.
-
margenoot3
- Hy wil seggen, het betaemt de kinderen Godes den Heere te loven. ofte, de lof des Heeren is in sich selven een schoone sake.
-
margenoot4
- D. Godt is d’eerste Auteur, fondament-legger, opbouwer, behoeder, ende bewaerder der kercke.
-
margenoot5
- Of, Verstroyde. Siet Iac. 1.1. ende 1.Pet. 1.1. Verg. Deut. 30.3, 4. Ies. 11.12. ende 56.8. Ioh. 11.52.
-
margenoot6
- Siet de aenteeck. Psal. 30. op vers 3. ende Psal. 34. op vers 19. ende Psal. 51.19.
-
margenoot7
- D. hy geneest hare wonden, als Luc. 4.18. vergeleken met Ies. 61.1. ende met Ezech. 34.16.
-
margenoot9
- Hebr. veelvoudich, ofte, groot van kracht.
-
margenoot10
- D. ’T is onmogelick te begrijpen, of uyt te spreken, hoe groot ende menichvuldich, dat sijn verstant ende sijne wijsheyt is. Siet Iesa. 40.28.
-
margenoot12
- Hebr. Antwoort den Heere. D. singt den Heere, als d’een d’ander antwoorde gevende. Siet Exod. 15.21. ende 32.18.
-
margenoot13
- Als ten tijde des Propheten Eliae geschiet is, 1.Reg. 18. vers 45.
-
margenoot14
- Van het woordeken gras siet d’aent. 1.Reg. 18. op vers 5.
-
margenoot16
- Hebr. den sonen der rave. Siet d’aent. Iob 39. op vers 3.
-
margenoot17
- Onder den name des peerts ende der beenen des mans, vervatt hy allerley menschelicke behulpselen: oock vasticheden ende sterckten der Steden: De welcke wel Godt de Heere niet geheelick en verwerpt, (want het zijn gaven van sijne milde hant herkomende) Maer dat berispt hier de Psalmist, dat de menschen haer vertrouwen daer op setten. Siet Deut. 7.7. ende 9.4.
-
margenoot17
- Onder den name des peerts ende der beenen des mans, vervatt hy allerley menschelicke behulpselen: oock vasticheden ende sterckten der Steden: De welcke wel Godt de Heere niet geheelick en verwerpt, (want het zijn gaven van sijne milde hant herkomende) Maer dat berispt hier de Psalmist, dat de menschen haer vertrouwen daer op setten. Siet Deut. 7.7. ende 9.4.
-
margenoot18
- Verst. hier de inwoonders der stadt van Ierusalem, die aen den berch Zions getimmert was.
-
margenoot18
- Verst. hier de inwoonders der stadt van Ierusalem, die aen den berch Zions getimmert was.
-
margenoot19
- D. hy beschutt ende beschermt de stadt in de welcke ghy woont, ende hy bewaertse voor alle gewelt, ende aenslagen des vyants: Dit was een teecken van Godes gunste ende liefde tot sijn volck van Israel, als oock een teecken van Zions vasticheyt ende sterckte. Siet het contrarie hier van Psal. 107.16. Ies. 45.2. Iere. 51.40. Thren. 2.9. Amos 1.5.
-
margenoot20
- D. het is de Heere die u vrede geeft aen alle hoecken ende eynden uwes lants. siet Iesa. 60.18.
-
margenoot21
- Vergel. Deut. 32.14. ende d’aent. Psal. 81. op vers 17.
-
margenoot22
- Hebr. sijn reden, of, sijn seggen, sijn woort, D. sijn bevel: Verstaet hier die heymelicke ende inwendige kracht, die Godt de aerde ende boomen geeft, om vruchten voort te brengen, elck boom ende gewas nae sijnen aert.
-
margenoot23
- So haest als Godes bevel ofte woort uytgaet, stracks gehoorsamen hem alle schepselen der werelt.
-
margenoot24
- De sneeuw ende de wolle sijn malkanderen gelijck in koleur, lichticheyt, ende gedaente.
-
margenoot25
- Verstaet hier by, den hagel, ofte de vervrosene hagelsteenen.
-
margenoot26
- Als of hy seyde, als ’t Godt belieft hy sent sulck eene gestrenge koude, dat geen creature de selve verdragen en kan.
-
margenoot28
- Te weten, den vorst ende ijs, ofte, de stucken ijs.
-
margenoot29
- T.w. eenen warmen wint, die kracht heeft om het ijs te doen smelten.
-
margenoot30
- T.w. die wateren, die stracx te vooren ijs waren.
-
margenoot31
- De sin is, een yeder kan uyt de boven-verhaelde wercken wel af-nemen hoe groot de macht Godes zy: Maer hy doet sijne kercke noch veel grootere genade, haer gevende sijne Wet ende heylige geboden, om haer leven nae de selve aen te stellen.
-
margenoot32
- Dese beyde woorden beteeckenen het Iodische volck.
-
margenoot32
- Dese beyde woorden beteeckenen het Iodische volck.
-
margenoot33
- And. alsoo en heeft hy geenen heydenen gedaen. Hebr. allen volcke, of, allen heydenen niet, etc. In dusdanige maniere van spreken wort alle niet meermaels gebruyckt voor geene, als Psal. 103. vers 2. ende 143.2.
-
margenoot34
- And. daerom en kennen sy sijne rechten niet.
-
margenoot35
- Met dit woort begint ende eyndicht desen Psalm, gelijck oock doen de Psalmen 146. 148. 149. 150.
|
Auteursrechtelijk beschermd