Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Psalm Cij.

De Gemeynte klaecht seer van wegen hare sware elende, biddende om verlossinge uyt de selve, ende haer verquickende in Godes altijt duerende barmherticheyt, ende in de eeuwige oneyndelicke macht des Heeren, dien sy daer voor belooft te sullen prijsen ende dancken. ende wort onder de verlossinge vande gevanckenisse van Babel, ende herbouwinge van den Tempel ende stadt, mede verstaen de verlossinge door Christum, ende beroepinge der heydenen tot sijne gemeenschap.

1

EEn gebedt ¹ des verdruckten, als hy ² overstelpt is, ende sijne klachte ³ uyt-stort voor het aengesichte des HEEREN.

1 Of, voor den bedruckten, Verstaet hier de bedruckte ende elendige gevangene in Babylonien.

2 T.w. met angst ende schrick. In dese beteeckenisse wort het woort overstelpen oock gebruyckt, Psal. 61.3. ende 77.4. ende 107.5. ende 142.4. ende 143.4.

3 D. vrymoedelick ende overvloedelick uyt den gront des herten te kennen geeft.

2

O HEERE, hoort mijn gebedt: ende laet mijn geroep tot u komen.

3

⁴ Verbergt u aengesichte niet voor my, neycht uwe oore tot my ten dage mijner benauwtheyt: ten dage als ick roepe, ⁵ verhoort my haestelick.

4 D. en ontreckt my uwe hulpe niet. Siet de aenteeck. Iob 13. op vers 24.

5 Hebr. haest, verhoort my.

4

Want ⁶ mijne dagen zijn vergaen, ^{a 7} als roock: ende mijne gebeenten zijn uytgebrant ⁸ als een heert.

6 T.w. de dagen mijnes levens.

a Psal. 30.20.

7 And. In, of tot roock.

8 And. Als eenen brant vyers aen den heert. Siet Iob 21. op vers 24.

5

Mijn herte is geslagen ende verdorret, ⁹ als gras, [so] ¹⁰ dat ick vergeten hebbe mijn broot te eten.

9 ’T welck af-gemaeyt zijnde verdroocht, ende ’t wort hoy.

10 Hy wil seggen, Ick en hebbe geenen lust gehadt mijnen nootdurft te nemen, ofte eenich voetsel te gebruycken.

6

Mijn gebeente kleeft ¹¹ aen mijn vleesch, ¹² van wegen de stemme mijnes suchtens.

11 D. Aen mijn vel. hy wil seggen, Ick ben so uytgeteert, dat ick maer vel en been hebbe. Siet Iob 19. op vers 20. Thren. 4. vers 8.

12 D. van wegen mijn suchten dat met geluyt ende geschrey dagelicks geschiet.

7

Ick ¹³ ben een roerdomp der woestijne gelijck geworden, ick ben geworden als een steen-uyl der wildernissen.

13 D. ick ben gedrongen alleen ende eensaem te blijven, van alle menschen verlaten zijnde, ende ick slae schrickelick geluyt, gelijck de Roerdomp ende de Uylen doen. Iob 30.29.

8

¹⁴ Ick wake, ende ben geworden ¹⁵ als een eensame mussche op het dack.

14 Ick en kan niet slapen.

15 D. als een mussche die haer wederpaer verloren heeft.

9

¹⁶ Mijne vyanden smaden my al den dach: die [tegen] my ¹⁷ rasen, ¹⁸ sweeren by my.

16 T.w. de Babyloniers, ofte Chaldeen.

17 Siet d’aenteeck. Psal. 5. op vers 6.

18 D. als sy sweeren, dat sy yemant qualick tracteren sullen, so dreygen sy, dat sy hem soo sullen africhten, dat hy my sal gelijck worden. Ofte, sy gebruycken mijnen name tot een formulier van vervloeckinge. Vergelijckt Num. 5.21. Iesa. 65.15. Ierem. 29.22. met d’aenteeckeninge. and. sweeren tegen my.

10

Want ¹⁹ ick ete assche als broot: ende vermenge ²⁰ mijnen dranck met tranen,

19 Hy wil seggen, dewijle ick rouwe dragende in d’assche ligge, so gebeurt het dickwils, dat ick assche ete met mijne spijse. And. Ick ben soo bedroeft, dat ick niet meer lust noch smaeck in het broot, of andere spijse en vinde, dan of ick assche ate.

20 Hebr. mijne drancken. D. al wat ick drincke.

11

Van ²¹ wegen uwe verstoortheyt ende uwen grooten toorn: want ghy hebt my verheven, ende my [weder] neder geworpen.

21 Hebr. van het aengesichte uwer verstoortheyt.

12

²² Mijne dagen zijn ²³ als een afgaende schaduwe: ende ick verdorre ²⁴ als gras.

22 De dagen mijnes levens.

23 Te weten, Als de sonne onder gaet: alsdan is de schaduwe wel lanck uytgestreckt, maer sy en blijft niet lange, also de nacht stracks daer op volcht. Psal. 109.23. ende 144.4.

24 Siet vers 5.

13

Maer ghy HEERE, blijft in eeuwicheyt, ende ²⁵ uwe gedachtenisse van geslachte tot geslachten.

25 T.w. de gedachtenisse uwer heerlicker wercken ende weldaden, die ghy voormaels uwen volcke gedaen ende bewesen hebt. Siet Exod. 3.15. ende Psal. 135.13.

14

Ghy sult opstaen, ghy sult u ontfermen ²⁶ over Zion, want de tijt om haer genadich te zijn, want de ²⁷ bestemde tijt is gekomen.

26 D. over u volck, ende de Stadt Ierusalem.

27 T.w. de tijt van de lxx jaren onser gevanckenisse, door uwe Propheten voorseyt. Siet 2.Chron. 36.21. Ierem. 25.12. ende 29.10. Dan. 9. versen 2, 24, 25. Immers uyt de laetste woorden deses vers blijckt genoechsaem, dat desen Psalm beschreven is op het eynde van de Babylonische gevanckenisse.

15

Want ²⁸ uwe knechten ²⁹ hebben een welgevallen aen hare steenen, ende ³⁰ hebben mede lijden met haer ³¹ gruys.

28 D. wy Ioden. Nehem. 1.3. ende 2.3. ende 4.2.

29 D. Sy sagen seer geerne, dat de Stadt van Ierusalem weder op getimmert werde, ende hebben groote droefheyt daer over, datse tot eenen steen-hoop gemaeckt is.

30 D. het doet haer wee, dat de Stadt ende de Tempel aldus verwoest blijven liggen.

31 Of steen-mul, of puyne.

16

Dan sullen ³² de heydenen den Name des HEEREN vreesen: ende alle Coningen der aerde uwe heerlickheyt.

32 T.w. die, die de wonderbaerlicke verlossinge uwes volcks, ende de volvoeringe uwer beloften sien sullen.

17

Als de HEERE Zion zal opgebouwt hebben, in sijne heerlickheyt sal verschenen zijn,

18

Hem gewendet sal hebben tot het gebedt ³³ des genen die gantsch ontblootet

33 Verst. hier de arme Ioden, die in de Babylonische gevanckenisse waren.

[fol. 277r]

is: ende niet versmaedt hebben haerlieder gebedt.

19

³⁴ Dat sal beschreven worden voor het navolgende geslachte, ende ’t volck ³⁵ dat geschapen sal worden, sal den HEERE loven.

34 T.w. onse verlossinge uyt de Babylonische gevanckenisse.

35 D. ’tvolck dat namaels, ofte lange na ons geboren sal worden: doch men mach dit oock verstaen van’t volck Israels, ’twelck uyt de gevanckenisse van Babylonien verlost wordende, gelijck als uyt den stof verweckt, ende van nieus geschapen soude worden. siet Psal. 22.32. Ezech. 37.

20

Om dat hy ³⁶ uyt de hoochte sijnes Heylichdoms sal hebben nederwaerts gesien: dat de HEERE uyt den hemel ³⁷ op de aerde geschouwt sal hebben.

36 Dit is genomen van Deut. 26.15. Anders van sijne heylige hoochte. D. van uyt den hemel.

37 D. op ons, die op de aerde woonen.

21

Om’t suchten ³⁸ der gevangenen te hooren, om los te maken ³⁹ de kinderen des doots.

38 T.w. Die in Babel gevangen zijn. Hebr. des gevangenen, ofte, des gebondenen.

39 D. die ter doot ge-eygent waren, als Psal. 79.11. ende 44.23.

22

Op datmen den Name des HEEREN vertelle te Zion, ende sijnen lof te Ierusalem.

23

⁴⁰ Wanneer de volcken t’samen sullen vergadert worden, oock de Coninckrijcken, om den HEERE te dienen.

40 D. als Godt uyt de Ioden ende heydenen een volck maken sal, ende sich een kercke uyt alle Coninckrijcken der aerde sal versamelen. siet Act. 2.5. Ephes. 2.13, 14.

24

⁴¹ Hy heeft mijne kracht ⁴² op den wech ter neder gedruckt: ⁴³ mijne dagen heeft hy verkortet.

41 T.w. Godt.

42 T.w. Doe ick gevanckelick na Babel gevoert wert, daer ick tot noch toe gevanckelick ben gebleven.

43 T.w. de dagen mijnes levens: Also dat onser vele in droeffenisse ende elende gestorven zijn. Siet dergelijcke maniere van spreken, Iob 21.21. siet oock Psal. 55. op vers 24.

25

⁴⁴ Ick seyde, Mijn Godt, ⁴⁵ en neemt my niet wech in het midden mijner dagen: ⁴⁶ uwe jaren zijn ⁴⁷ van geslachte tot geslachte.

44 T.w. Als de Heere my druckte op den wech nae Babylonien, vers 24. stellende dese gedachten tegen de voorige tentatie ende vreese van dat ick haest soude sterven.

45 Hebr. En neemt my niet op. T.w. uyt dit leven. siet d’aenteeck. Iob 36. op vers 20.

46 Hy wil seggen: Heere, dewijle ghy eeuwicht blijft, daerom sal oock uwe kercke eeuwichlick blijven, ende sy en sal door de vyanden ende vervolgers, niet kunnen onderdruckt worden, gelijck hy vers 29. besluyt.

47 Hebr. van geslachte der geslachten.

26

⁴⁸ Ghy hebt ⁴⁹ voormaels d’ aerde gegrondet, ende de hemelen zijn ’t werck uwer handen.

48 D’Apostel gebruyckt Hebr. 1. versen 10.11, 12. dese woorden, om de Godtheyt Christi te bewijsen, om dat hier de Heere Christus verklaert wort niet alleene te zijn schepper van alles ende eeuwich, maer oock een Verlosser ende Salichmaker sijner gemeynte. Siet versen 14, 16, 23, 29. daerom de Apostel inde aengetogene plaetse oock den name, HEERE, uyt het 13. vers wederhaelt zijnde, hem toeschrijft.

49 Hebr. voor’t aengesichte. dat is hier te seggen, voormaels, voor henen.

27

⁵⁰ Die sullen vergaen, maer ghy sult staende blyven, ende ⁵¹ sy alle sullen als een kleet verouden, ^a[b] ghy sultse veranderen als een gewaet, ende sy sullen verandert zijn.

50 Te weten, hemel ende aerde. Hebr. 1.10, 11.

51 T.w. alle de hemelen.

a[b] Hebr. 1.12.

28

Maer ⁵² ghy zijt de selve, ende uwe jaren en sullen niet ge-eyndicht worden.

52 T.w. die ghy te vooren geweest zijt van eeuwicheyt af: Ende ghy blijft de selve in eeuwicheyt.

29

⁵³ De kinderen uwer knechten sullen ⁵⁴ woonen, ende haer zaet sal voor u aengesichte bevesticht worden.

53 Dat is, onse kinderen, ofte nakomelingen.

54 D. Een vaste wooninge by u hebben, sonder immermeer te veranderen. Of, sy sullen in Zion woonen, vers 22. Ende Psal. 69. versen 36, 37.