Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)
(2008)–Anoniem Statenbijbel– Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 136v]
| |
Saul gehoort hebbende dat David by Engedi was, vervolgt hem aldaer, vers 1, etc. komt in eene speloncke daer David met sijn volck in was, die de slippe van Sauls mantel af-snijdt, maer de hant aen hem niet en wil slaen, 4. bewijst daer mede sijne onschult tegen Saul, dien hy na gaet, ende aenspreeckt, 9. Saul wort daer over beroert, bekent sijn schult, ende neemt eenen eedt van David, 17. | |
1ENde David tooch Ga naar margenoot1 van daer op, ende hy bleef in de vestingen van Ga naar margenoot2 En-gedi. | |
2Ende ’tgeschiedde nae dat Saul wedergekeert was Ga naar margenoot3 van achter de Philistijnen: so gafmen hem te kennen, seggende: Siet David is inde woestijne van Engedi. | |
3Doe nam Saul drie duysent uytgelesene mannen uyt gantsch Israël: ende hy tooch henen, om David ende sijne mannen te soecken Ga naar margenoot4 boven op de rotzsteenen der steen-bocken. | |
4Ende hy quam tot de Ga naar margenoot5 schaeps-koijen aen den wech, daer een speloncke was: ende Saul ginck daer in, Ga naar margenoot6 om sijne voeten te decken: David nu, ende sijne mannen saten aen de zijden der speloncke. | |
5Doe seyden de mannen Davids tot hem: Siet den dach Ga naar margenoot7 [in] welcken de HEERE tot u seyt, Siet ick geve uwen vyant in uwe hant, ende ghy sult hem doen gelijck als het goet sal zijn in uwe oogen: ende David stont op, ende sneedt Ga naar margenoot8 stillekens een slippe van Sauls mantel. | |
6Doch het geschiedde daer na, dat Davids Ga naar margenoot9 herte hem sloech: om dat hy de slippe Sauls afgesneden hadde. | |
7Ende hy seyde tot sijne mannen, Dat late de HEERE verre van my zijn, Ga naar margenoot10 dat ick die sake doen soude aen mijnen heere Ga naar margenoot11 den gesalfden des HEEREN, dat ick mijne hant tegen hem Ga naar margenoot12 uytsteken soude: want hy is de gesalfde des HEEREN. | |
8Ende David Ga naar margenoot13 scheydde sijne mannen met woorden, ende en liet haer niet toe datse opstonden tegen Saul: ende Saul maeckte sich op uyt de speloncke, ende ginck Ga naar margenoot14 op den wech. | |
9Daerna maeckte sich David oock op, ende ginck uyt de speloncke, ende hy riep Saul achter na, seggende, Mijn heere Coninck: Doe sach Saul achter sich om, ende David Ga naar margenoot15 booch sich met het aengesichte ter aerde, ende neychde sich. | |
10Ende David seyde tot Saul, Waerom hoort ghy de woorden der menschen, seggende: Siet David soeckt u Ga naar margenoot16 quaet. | |
11Siet te desen dage hebben uwe oogen gesien, dat Ga naar margenoot17 de HEERE u heden in mijne hant gegeven heeft in dese speloncke, ende Ga naar margenoot18 men seyde Ga naar margenoot19 dat ick u dooden soude, doch Ga naar margenoot20 [mijne hant] verschoonde u: want ick seyde, Ick en sal mijne hant niet uytsteken tegen mijnen heere, want hy is de gesalfde des HEEREN. | |
12Ga naar margenoot21 Siet doch mijn vader, ja siet de slippe uwes mantels in mijne hant, want als ick de slippe uwes mantels afgesneden hebbe, so en hebbe ick u niet gedoodt, bekent ende siet, Ga naar margenoot22 datter in mijne hant geen quaet noch overtredinge en is, ende ick tegen u niet gesondicht en hebbe: nochtans Ga naar margenoot23 ghy jaecht mijne ziele, dat ghyse wech nemet. | |
13De HEERE sal richten tusschen my ende tusschen u, ende de HEERE sal my wreken aen u: maer mijne hant en sal niet tegen u zijn. | |
14Ga naar margenoot24 Gelijck als het spreeck-woort der Ouden seyt, Ga naar margenoot25 Van de godtloose komt godtloosheyt voort: maer mijne hant en sal niet tegen u zijn. | |
15Nae wien is de Coninck van Israël uytgegaen? wien jaecht ghy na? Ga naar margenoot26 na eenen dooden hont? na een eenige vloo? | |
16Doch de HEERE sal zijn tot richter, ende richten tusschen my ende tusschen u, ende sien daer in, ende twisten mijnen twist, ende richten my van uwe hant. | |
17Ende ’t geschiedde doe David ge-eyndicht hadde alle dese woorden tot Saul te spreken, so seyde Saul: Is dit uwe stemme, mijn sone David? doe hief Saul sijne stemme op, ende weende. | |
18Ende hy seyde tot David: Ghy zijt rechtveerdiger dan ick: want ghy hebt my goet vergolden, ende ick hebbe u quaet vergolden. | |
19Ende ghy hebt my heden aengewesen: dat ghy my goet gedaen hebt: want de HEERE hadde my in uwe hant besloten, ende ghy en hebt my niet gedoodt. | |
20So wanneer yemant sijnen vyant gevonden heeft, Ga naar margenoot27 sal hy hem op eenen goeden wech laten gaen? de HEERE nu vergelde u het goede, voor desen Ga naar margenoot28 dach dien ghy my heden gemaeckt hebt. | |
21Ende nu, siet, ick weet dat ghy Ga naar margenoot29 voor seker Coninck worden sult, ende dat het Coninckrijcke Israëls in uwe hant Ga naar margenoot30 bestaen sal. | |
22So sweert my dan nu by den HEERE, Ga naar margenoot31 So ghy mijn zaet na my sult uytroeyen; ende mijnen name sult uytdelgen van mijnes vaders huys! | |
23Doe swoer David aen Saul: ende Saul ginck in sijn huys, maer Ga naar margenoot32 David ende sijne mannen gingen op inde vestinge. |
|