Logo DBNL
Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637) (2008)

Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

(2008)–Anoniem Statenbijbel–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xiiij. Capittel.

Alsmen het lant aen dese zyde der Iordane soude uyt-deylen, vers 1, etc. So gaf Caleb voor, dat hem het lant Hebrons belooft was door Mose, 6. Doe hy was weder-gekomen van het bespieden des lants, den volcke goeden moet gevende, 7. Iosua geeft Caleb het lant ’t welcke hy begeerde, 13.

1

DIt 1 is nu ’tgene dat de kinderen Israëls ge-erft hebben in ’t lant Canaan: a ’t welck de Priester Eleazar, ende Iosua de sone Nun, ende 2 de hoofden der vaderen van de stammen der kinderen Israëls, haer hebben doen erven;

2

Door het lot harer erffenisse: gelijck als de HEERE door den 3 dienst Mose geboden hadde, b aengaende de negen stammen ende den 4 halven stamme:

3

Want den tween stammen, ende den halven stamme hadde Mose een erfdeel gegeven op gene zijde der Iordane: maer den Leviten en hadde hy geen erfdeel 5 onder hen gegeven.

4

Want de kinderen Iosephs 6 waren twee stammen: Manasse ende Ephraim: ende den Leviten en gaven sy geen deel in den lande, maer steden om te bewonen, ende 7 der selver voorsteden voor haer vee ende voor hare besittinge.

5

Gelijck als de HEERE Mose geboden hadde, alsoo deden de kinderen Israëls, ende 8 sy deylden het lant.

6

9 Doe naederden de kinderen Iuda tot Iosua te 10 Gilgal, ende Caleb de sone Iephunne, de Kenesiter, seyde tot hem: Ghy weet c het woort dat de HEERE tot Mose 11 den man Godts gesproken heeft te Kades Barnea, ter oorsake van my, ende ter oorsake van u.

7

Ick was 12 veertich jaer out, doe Mose de knecht des HEEREN my uytgesonden heeft van Kades Barnea, om het lant te verspieden: ende ick hem antwoorde bracht, 13 gelijck alst in mijn herte was.

8

Maer 14 mijne broederen die met my opgegaen waren, 15 deden het herte des volcx smelten: d doch 16 ick volherdde den HEERE mijnen Godt na te volgen.

9

17 Doe swoer Mose te dien selven dage, seggende: 18 Indien niet het lant daer uwen voet op getreden heeft, u, ende uwen kinderen ten erfdeele sal zijn in eeuwicheyt! Dewijle ghy volhert hebt den HEERE mijnen Godt na te volgen.

10

Ende 19 nu, siet, de HEERE heeft my in ’t leven behouden, gelijck als hy gesproken heeft: ’t zijn nu vijf ende veertich jaer sedert dat de HEERE dit woort tot Mose gesproken heeft, doe Israël inde woestijne wandelde: ende nu, siet ick ben heden 20 vijf en tachtentich jaer out.

11

Ick ben noch heden soo sterck, gelijck als ick was ten dage, doe Mose my uytsondt: gelijck mijn kracht doe was, alsoo is nu mijne kracht, tot de oorloge, ende 21 om e uyt te gaen, ende om in te gaen.

12

Ende nu, geeft my 22 dit geberchte, daer van de HEERE te dien dage gesproken heeft: want 23 ghy hebt het te dien selven dage gehoort, dat de Enakim aldaer waren, ende datter groote vaste steden waren, of de HEERE met my ware, dat ickse verdreve, gelijck als de HEERE gesproken heeft.

13

Doe 24 segende hem Iosua, ende hy gaf Caleb den sone Iephunne Hebron ten erfdeele.

14

Daerom wert 25 Hebron, Caleb den sone Iephunne den Kenesiter, ten erfdeele tot op desen dach: om dat hy volherdt hadde den HEERE den Godt Israëls na te volgen.

15

De name nu van 26 Hebron was eertijts Kiriath-Arba, 27 die 28 een groot mensche geweest is onder de Enakim: ende 29 het lant rustede van den krijch.


Vorige Volgende