Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

(2008)–Anoniem Statenbijbel– rechtenstatus



Het xiij. Capittel.
De Heere geeft Iosua, doe hy nu out geworden was, te kennen, wat lant datter noch overich was te winnen, vers 1, etc. Ende hy beveelt hem, dat gantsche lant den negen stammen ende een halve uyt te deylen, 7. Hier by wort gevoegt een kort verhael des lants dat Mose hadde ingenomen op gene zijde der Iordane, 9. De oorsake waerom de Leviten geen erfdeel en mosten hebben, 14. Het deel der Rubeniten, 9. der Gaditen, 24. der halve stamme Manasse, 29. Daer wort wederom aengewesen, waerom de Leviten geen erfdeel gegeven en is, 33.
1 IOsua nu was out, Ga naar margenoot1 wel bedaecht: ende de HEERE seyde tot hem, Ghy zijt out geworden, wel bedaecht, ende daer is seer veel lants overgebleven om dat erffelick te besitten.
2 Dit is ’t lant dat overgebleven is: alle der Philistynen ende het gantsche Ga naar margenoot2 Gesuri:
3 Van Ga naar margenoot3 Sihor, die voor aen Egypten is, tot aen de lantpale Ekrons tegen ’t Noorden, dat den Canaaniten toegerekent wort: Ga naar margenoot4 vijf Vorsten der Philistynen, de Gazatiter, ende Asdoditer, de Askeloniter, de Gethiter, ende Ekroniter, Ga naar margenoot5 ende de Aviten.
4 Van ’t Suyden, ’t gantsche lant der Canaaniten, ende Ga naar margenoot6 Meara, die der Zidoniten is, tot Aphek toe, tot aen de lantpale der Amoriten.
5 Daer toe het lant der Ga naar margenoot7 Gibliten, ende den gantschen Libanon tegen den opganck der sonne, van Baal-Gad onder aen den berch Hermon, tot aen den inganck van Hamath.
6 Alle die op ’t geberchte woonen van Libanon aen tot Misrephoth-Maim toe, alle de Zidoniten; ick salse verdrijven, van het aengesichte der kinderen Israëls: alleenlick maeckt dat het Israël ten erfdeele valle, gelijck als ick u geboden hebbe.
7 Ende nu, deylt dit lant tot een erfdeel den negen stammen, ende den halven stamme Manasse.
8 Ga naar margenoot8 Met den welcken de Rubeniten ende Gaditen hare erffenisse ontfangen hebben: de welcke Mose haerlieden gaf aen gene zijde der Iordane tegen ’t Oosten, Ga naar margenoot9 gelijck als Mose de knecht des HEEREN hen gegeven hadde.
9 Van Aroër aen, die aen den Ga naar margenoot10 oever der beke Arnon is, ende de stadt, die in ’t midden der beke is, ende al het vlacke lant van Medeba tot Dibon toe.
10 Ende alle de steden Sihons des Konincks der Amoriten, die te Hesbon geregeert heeft, tot aen de lantpale der kinderen Ammons:
11 Ende Gilead, ende de lantpale der Gesuriten, ende der Maachatiten, ende den gantschen berch Hermon, ende gantsch Basan, tot Salcha toe.
12 Het gantsche Koninckrijcke Ogs in Basan, die geregeert heeft te Ascharoth, ende te Edreï, dese is overich gebleven uyt het overblijfsel Ga naar margenoot11 der Reusen, dewelcke Mose heeft verslagen, ende heeftse verdreven.
13 Doch de kinderen Israëls en verdreven de Gesuriten, noch de Maachatiten niet: Maer Gesur ende Maachath woonden in ’t midden van Israël tot op desen dach.
14 Alleenlick en gaf Ga naar margenoot12 hy den stamme Levi geen erffenisse: Ga naar margenoot13 De vyer-offeren Godes des HEEREN Israëls, Ga naar margenoot14 die zijn Ga naar margenoot15 sijne erffenisse, gelijck als hy hem gesproken hadde.
15 Also gaf Mose de stamme der kinderen Ruben nae hare huysgesinnen,
16 Dat hare lantpale was van Aroër af, dat aen den oever der beke Arnons is, ende de stadt die in ’t midden der beke is, ende al het vlacke lant tot Medeba toe:
17 Ga naar margenoot16 Hesbon ende alle hare steden, die in het vlacke lant zijn, Dibon, ende Bamoth-Baal, ende Beth-Baal-Meon.
18 Ende Iahza, ende Kedemoth, ende Mephaath.
19 Ende Kiriathaim, ende Sibma, ende Zereth, Hassahar op den berch des dals.
20 Ende Beth-Peor, ende Ga naar margenoot17 Asdoth-pisga, ende Beth-Iesimoth.
21 Ende alle steden des vlacken lants, ende ’t gantsche Koninckrijcke Sihons des Konincks der Amoriten, die te Hesbon regeerde: den welcken Mose geslagen heeft, Ga naar margenoot18 mitsgaders de Vorsten Midjan, Evi, ende Rekem, ende Zur, ende Hur, ende Reba, Ga naar margenoot19 Geweldige Sihons, inwoonders des lants.
22 Ga naar margenoot20 Daer toe hebben de kinderen Israëls met den sweerde gedoodt Bileam den sone Beors, den voorsegger, neffens de gene, die van haer verslagen zijn.
23 De lantpale nu der kinderen Rubens was de Iordane, ende [der selver] lantpale: Ga naar margenoota Dat is het erfdeel der kinderen Rubens nae hare huysgesinnen, steden, ende hare dorpen.
24 Ende der stamme Gads, den kinderen Gads na hare huysgesinnen gaf Mose,
25 Dat hare lantpale was Iaëzer, ende alle de steden Gileads, ende Ga naar margenoot21 het halve lant der kinderen Ammons: tot Aroër toe, die voor aen Rabba is.
26 Ende van Hesbon af tot Ramath-mizpe, ende Bethonim: ende van Mahanaim tot aen de lantpale van Debir.
27 Ende in ’t dal Beth-Haram, ende Beth-nimra, ende Succoth, ende Zaphon, dat overich was van ’t Koninckrijcke Sihons des Konincks te Hesbon, de Iordane, ende [der Ga naar margenoot22 selver] lantpale, tot aen het eynde der Zee Cinnereth, over de Iordane, tegen ’t Oosten.
28 Dit is het erfdeel der kinderen Gads, nae hare huysgesinnen: de steden ende hare dorpen.
29 Voorder hadde Mose den halven stamme Manasse [een erffenisse] gegeven: die aen de halve stamme der kinderen Manasse Ga naar margenoot23 bleef, nae hare huysgesinnen.
30 So dat hare lantpale was van Mahanaim af, het gantsche Basan, het gantsche Koninckrijcke van Og den Koninck van Basan, ende alle de vlecken Ga naar margenoot24 Iaïrs, die in Basan zijn, Ga naar margenoot25 tsestich steden.
31 Ende het halve Gilead, ende Astha-
[Folio 105r]
roth, ende Edreï, steden des Koninckrijcks van Og in Basan, waren der kinderen Machirs, des soons Manasse, [namelick] Ga naar margenoot26 de helft der kinderen Machirs, nae hare huysgesinnen.
32 Dat is het dat Mose ten erve Ga naar margenoot27 uytgedeylt hadde in de velden Moabs, op gene zijde der Iordane van Iericho, tegen ’t Oosten.
33 Maer den stamme Levi en gaf Mose geen erfdeel: Ga naar margenootb De HEERE de Godt Israëls is selfs haerlieder erfdeel, gelijck als hy Ga naar margenoot28 tot haer gesproken heeft.	margenoot1 Hebr. komende, of, gaende in dagen. Siet de aent. op Gen. 18.11. margenoot2 Van het lant Gesur wort oock gesproken, 2.Sam. 3.3. ende 15.8. ende 14.26. margenoot3 Een Riviere, die van swarticheyt haren name heeft, men meent datse Palestinam van Egypten scheyt, Siet. Num. 34.5. margenoot4 Hier wort het woort Vorsten gestelt voor de Vorstendommen selfs. margenoot5 D. boven de vijf Vorsten waren noch oock de Aviten. Hebr. Avvim. Het is wel soo, dat die van Caphthor de Aviten verdelgt hadden, Deuter. 2.23. maer daer warender noch eenige overich gebleven, van dewelcke hier gesproken wort. margenoot6 Eenige nemen dit voor den name eener stadt: Andere, voor den name eener Riviere. margenoot7 Siet 1.Reg. 5. op vers 18. Psa. 83. op vers 8. margenoot8 T.w. halven stamme Manasse. margenoot9 D. op alsulcke wijse, ende met sulcke conditien. Siet bov. 4.12. margenoot10 Hebr. Lippe. margenoot11 Siet Gen. 14. vers 5. margenoot12 T.w. Mose, als blijckt vers 33. margenoot13 D. ’t gene dat van de vyer-offeren overich bleef. Siet Num. 18. versen 8, 20, 21, 24. Deut. 10.9. ende 18.2. margenoot14 Ofte, dat is. margenoot15 T.w. des Levi, ofte der Leviten. margenoot16 Dese stadt quam de Rubeniten ende de Gaditen t’ samen toe, ’t welck aen te mercken is, om datter ond. cap. 21.39. geseyt wort, dat de Gaditen dese stadt den Leviten gegeven hebben. margenoot17 Siet de aenteec. op Ios. 12.3. margenoot18 Verst. dat Mose dese oock geslagen heeft, Siet Num. 31.8. margenoot19 D. Stadt-houders, Leen-mannen, Overste: Num. 31.8. werden sy Coningen genoemt. margenoot20 Siet Num. 24. op vers 25. margenoota Num. 34.6. margenoot21 Hier is aen te mercken, dat Sihon het selve den Ammoniten eerst hadde afgenomen, Num. 21.26. Soo dat het de kinderen Israels niet den Ammoniten afgenomen en hebben; (want sulcx was haer verboden, Deut. 2.16.) maer den Coninck Sihon. Siet Iud. 11.15. margenoot22 Dit was den oever der Iordane. margenoot23 Hebr. was. margenoot24 Iaïr is van sijn vaderlicke afkomste uyt de stamme Iuda geweest, want Hezron de sone Perez, was sijn Groot-vader, uyt de stamme Iuda: maer Machirs des soons Manasse dochter was sijn Groot-moeder, 1.Chron. 2.21, 22. ende om dat sijn Groot-moeder Manasse tot eenen Groot-vader gehadt heeft, daeromme wort hy een sone Manasse genoemt Num 32.41. Hy heeft oock de stamme Manasse gevolgt, onder de welcke hy hem soo kloeckelick gedragen heeft, dat hy sulck een groot lant ende erfdeel onder haer gekregen heeft. margenoot25 Dit is ’t getal der Steden die dese stamme in het Coninckrijcke Basan gehadt heeft. margenoot26 Want sijne ses sonen hadden haer erfdeel ontfangen aen d’ ander zijde der Iordane, met de negen stammen. Siet ond. 17.2. margenoot27 And. ingegeven hadde. margenootb Num. 18.20. Deut. 10.9. ende 18.2. margenoot28 Ofte, van haer.

Vorige Volgende

Het xiij. Capittel.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33