Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)
(2008)–Anoniem Statenbijbel– Auteursrechtelijk beschermdGodt gebiet datmen twaelf steenen uyt de Iordane drage, ter gedachtenisse, dat de Israëliten droochs voets daer door gegaen waren, vers 1, etc. Iosua beveelt sulcx te doen, 4. De kinderen Israëls doen het, 8. Iosua set oock twaelf gedenck-steenen op, midden in de Iordane, 9. De ordre die het volck ende de Priesters gehouden hebben in het gaen door de Iordane, 10. De Rubeniten, Gaditen, ende de halve stamme van Manasse trecken gewapent voor henen, 12. Godt maeckt Iosua groot voor de oogen der Israëliten, 14. Den Priesteren wort bevolen uyt de Iordane op te klimmen met de Arke, 15. De wateren der Iordane keeren weder aen hare plaetse, 18. De tijt deses doorgancks, 19. Twaelf steenen worden te Gilgal opgericht, 20. Tot wat eynde, 21. | |
1HEt geschiedde nu, doe al het volck geeyndicht hadde over de Iordane te trecken, dat de HEERE tot Iosua Ga naar margenoot1 Ga naar margenoota sprack, seggende: | |
3Ende gebiedet hen, seggende: Nemet voor ulieden op, van hier uyt het midden der Iordane, uyt de stant-plaetse van de voeten der Priesteren, ende bereydt twaelf steenen, ende brengtse met ulieden over, ende steltse Ga naar margenoot3 in het nacht-leger daer ghy desen nacht sult vernachten. | |
4Iosua dan riep die twaelf mannen die hy hadde doen bestellen van de kinderen Israëls, uyt elcke stamme eenen man. | |
5Ende Iosua seyde tot hen: Gaet over voor de Arke des HEEREN uwes Godts, midden inde Iordane: ende heffet u een yeder eenen steen op sijn schouder, nae ’t getal der stammen der kinderen Israëls. | |
6Op dat dit een Ga naar margenoot4 teecken zy onder ulieden: wanneer uwe kinderen Ga naar margenoot5 morgen vragen sullen, seggende: Ga naar margenoot6 Wat zijn u dese steenen? | |
7So sult ghy tot haer seggen: Ga naar margenootb Om dat de wateren der Iordane zijn Ga naar margenoot7 afgesneden geweest voor de Arke des verbonts des HEEREN; als sy tooch door de Iordane, wierden de wateren der Iordane afgesneden: so sullen dese steenen den kinderen Israëls ter gedachtenisse zijn tot Ga naar margenoot8 in eeuwicheyt. | |
8De kinderen Israëls nu deden alsoo, gelijck als Iosua geboden hadde, ende sy namen twaelf steenen op, midden uyt de Iordane, gelijck als de HEERE tot Iosua gesproken hadde, nae ’t getal der stammen der kinderen Israëls: ende sy brachtense met haer over nae Ga naar margenoot9 het nacht-leger, ende steldense aldaer. | |
9Iosua richtte oock twaelf steenen op, midden in de Iordane, ter stant-plaetse van de voeten der Priesteren, die de Arke des verbonts droegen: ende sy zijn daer tot op desen dach. | |
10De Priesters nu die de Arke droe- | |
[Folio 100v]
| |
gen, stonden midden in de Iordane, tot dat alle dinck volbracht was, ’t welck de HEERE Iosua geboden hadde den volcke aen te seggen, Ga naar margenoot10 nae al dat Mose Iosua geboden hadde: ende het volck haestede, ende het trock over. | |
11Ende ’t geschiedde als al het volck ge-eyndicht hadde over te gaen: doe ginck de Arke des HEEREN over, ende de Priesters Ga naar margenoot11 voor het aengesichte des volcx. | |
12Ga naar margenootc Ende de kinderen Rubens, ende de kinderen Gads, mitsgaders de halve stamme Manasse, trocken gewapent voor het Ga naar margenoot12 aengesichte der kinderen Israëls: gelijck als Mose tot hen gesproken hadde. | |
13Omtrent veertich duysent toegeruste krijchs-mannen trockender Ga naar margenoot13 voor het aengesichte des HEEREN ten strijde nae de vlacke velden van Iericho. | |
14Ga naar margenootd Te dien selven dage maeckte de HEERE Iosua groot voor de oogen van ’t gantsche Israël: ende sy vreesden hem, gelijck als sy Mose gevreest hadden, alle de dagen sijns levens. | |
16Gebiedt den Priesteren die de Arke der getuygenisse dragen, dat sy uyt de Iordane opklimmen. | |
17Doe geboodt Iosua den Priesteren, seggende: klimmet op uyt de Iordane. | |
18Ende ’t geschiedde, doe de Priesters, die de Arke des verbonts des HEEREN droegen, uyt het midden der Iordane opgeklommen waren, [ende] de voet-solen der Priesteren afgetrocken waren tot op het drooge: so keerden de wateren der Iordane weder in hare plaetse, ende gingen als gisteren [ende] eergisteren aen alle Ga naar margenoot15 hare oevers. | |
19’T volck nu was den tienden der eerster maent uyt de Iordane opgeklommen: ende sy legerden haer te Ga naar margenoot16 Gilgal aen ’t Oost-eynde van Iericho. | |
20Ende Iosua rechtte die twaelf steenen te Gilgal op, die sy uyt de Iordane genomen hadden. | |
21Ende hy sprack tot de kinderen Israëls, seggende: Wanneer uwe kinderen morgen hare vaderen vragen sullen, seggende, Wat zijn dese steenen? | |
22So sult ghy ’t uwe kinderen te kennen geven, seggende: Op het drooge is Ga naar margenoot17 Israël door dese Iordane gegaen. | |
23Want de HEERE uwe Godt heeft de wateren der Iordane voor uwe aengesichten doen uytdroogen, tot dat ghy lieden daer waert doorgegaen: Ga naar margenoote gelijck als de HEERE uwe Godt aen de Schelf-Zee gedaen heeft, die hy voor ons aengesichte heeft doen uytdroogen, tot dat Ga naar margenoot18 wy daer door gegaen waren. | |
24Op dat alle volcken der aerde de hant des HEEREN kennen souden, Ga naar margenoot19 dat sy sterck is: op dat ghylieden den HEERE uwen Godt vreeset Ga naar margenoot20 t’allen dagen. |
|