Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)
(2008)–Anoniem Statenbijbel– Auteursrechtelijk beschermdIoseph wort in sijnen dienst by Potiphar alsoo van Godt gesegent, dat hem sijn heer over 't gantsche huys stelt, vers 2. etc. De vrouwe sijns heeren wort, vermits sijne schoonheyt, op hem verlieft, ende versoeckt hem tot onkuyscheyt: 't welck hy bestandichlick weygerende, wort van haer valschelick verklaecht, eerst by 't huysgesin, daerna by sijnen heere, die hem daer over in gevanckenisse leyt, 13. Alwaer Godt oock met Ioseph is, sulcks dat hy over de gevangenis gestelt wort, 20. | |
1IOseph nu Ga naar margenoota wert nae Egypten af gevoert: Ga naar margenoot1 ende Potiphar Pharaos Hovelinck, een overste der Trauwanten, een Egyptisch man, kocht hem uyt de hant der Ga naar margenoot2 Ismaëliten, die hem derwaerts afgevoert hadden. | |
2Ende Ga naar margenoot3 de HEERE Ga naar margenootb was met Ioseph; so dat hy een voorspoedich man was: ende Ga naar margenoot4 hy was in Ga naar margenoot5 sijnes heeren des Egyptenaers huys. | |
3Als nu sijn heere sach, dat de HEERE met hem was, ende dat de HEERE al wat hy dede, Ga naar margenoot6 door sijne hant voorspoedich maeckte: | |
4So vondt Ioseph Ga naar margenoot7 genade in sijne oogen, ende Ga naar margenoot8 diende hem: ende hy stelde hem over sijn huys, ende al wat hy hadde gaf hy Ga naar margenoot9 in sijne hant. | |
5Ende het geschiedde van doe af, dat hy hem over sijn huys, ende over al wat sijne was, gestelt hadde, dat de HEERE des Egyptenaers huys segende, Ga naar margenoot10 om Iosephs wille: ja de segen des HEEREN was in alles dat hy hadde, in 't huys, ende in 't velt. | |
6Ende hy liet alles wat hy hadde in Iosephs hant, so dat hy met hem van geen dinck kennisse en hadde, Ga naar margenoot11 behalven van 't broot dat hy at: ende Ioseph was schoon van gedaente, ende schoon van aengesicht. | |
7Ende het geschiedde na dese dingen, Ga naar margenootc dat sijnes heeren huysvrouwe Ga naar margenoot12 hare oogen op Ioseph wierp: ende sy seyde; Ga naar margenoot13 Ligt by my. | |
8Maer hy weygerde't, ende seyde tot sijnes heeren huysvrouwe; Siet, mijn heere en heeft geen kennisse met my watter in den huyse zy; ende al wat hy heeft, dat heeft hy in mijne hant gegeven. | |
9Ga naar margenoot14 Niemant en is grooter in dit huys als ick: ende hy en heeft voor my niets onthouden, Ga naar margenoot15 dan u, daer in dat ghy sijne huysvrouwe zijt: hoe soude ick dan dit een soo groot quaet doen, ende sondigen tegen Godt? | |
10Ende het geschiedde, als sy Ioseph Ga naar margenoot16 dach op dach aensprack ende hy nae haer niet en hoorde, om by haer te liggen, [ende] by Ga naar margenoot17 haer te zijn: | |
11So gebeurde't op sulck eenen dach, dat hy in 't huys quam, om sijn werck te doen: ende niemant van Ga naar margenoot18 de lieden des huyses en was daer binnens huys: | |
12Ende sy greep hem by sijn Ga naar margenoot19 kleet, seggende; Ligt by my: ende hy liet sijn kleet in hare hant, ende vluchtte; ende ginck uyt nae buyten. | |
13Ende het geschiedde als sy sach, dat hy sijn kleet in hare hant gelaten hadde, ende nae buyten gevlucht was; | |
14Soo riep sy Ga naar margenoot20 de lieden van haren huyse, ende sprack tot hen, seggende; Ga naar margenoot21 Siet, Ga naar margenoot22 hy heeft ons den Ga naar margenoot23 Hebreeuschen man in gebracht, om Ga naar margenoot24 met ons te spotten: hy is tot my gekomen om by my te liggen, ende ick hebbe geroepen met Ga naar margenoot25 luyder stemme: | |
15Ende het geschiedde, als hy hoorde dat ick mijne stemme verhief, ende riep: so verliet hy sijn kleet by my, ende vluchtte, ende ginck uyt nae buyten. | |
16Ende sy leyde sijn kleet by haer, tot dat sijn heere in sijn huys quam. | |
17Doe sprack sy tot hem Ga naar margenoot26 nae die selve woorden, seggende; De Hebreeusche knecht, dien ghy ons hebt ingebracht, is tot my gekomen, om met my te spotten: | |
18Ende het is geschiet, als ick mijne stemme verhief, ende riep: dat hy sijn kleet by my liet, ende vluchtte nae buyten. | |
19Ende het geschiedde, als sijn heere de woorden sijner huysvrouwe hoorde die sy tot hem sprack, seggende Ga naar margenoot27 Nae dese selve woorden heeft my uwen knecht gedaen; Ga naar margenoot28 so ontstack sijn toorn. | |
20Ende Iosephs heere nam hem, ende leverde Ga naar margenootd hem in 't Ga naar margenoot29 Gevangen-huys, | |
[Folio 21r]
| |
ter plaetse daer des Conincks Ga naar margenoot30 gevangene gevangen waren: also was hy daer in het Gevangen-huys. | |
21Doch de HEERE was met Ioseph, ende wendde [sijne] goedertierentheyt tot hem: ende Ga naar margenoot31 gaf hem genade inde oogen des Oversten van 't Gevangen-huys. | |
22Ende de Overste van 't Gevangen-huys gaf alle de gevangene, die in 't Gevangen-huys waren, in Iosephs hant, ende Ga naar margenoot32 al wat sy daer deden, dede hy. | |
23De Overste van't Gevangen huys en Ga naar margenoot33 sach gantsch op geen dinck, dat in sijne hant was, overmits dat de HEERE met hem was: ende wat hy dede, dat dede de HEERE wel gedijen. |
|