Het Spreeuwtje, fluitende en zingende allerhande liedjes op bekende oude en nieuwe wijzen

[p. 68]

Het spook.

Wijze: Kristalijne beek.

Op het eenzaam erf

Van Jaap Krijnens werf

Werd voorheen van Spoken

Nooit gesproken:

Maar nu zag Jaap Krijnen,
Zagen al de zijnen,
's Nachts een Spook verschijnen
En allengs verdwijnen;

't Komt, ieder keer,

Op het Spookuur weêr,
't Maakt elkëen verwonderd

En bedonderd.

Jaap vlugt met zijn Wijf,

Met den schrik op 't lijf,

[p. 69]

 

Voor die geestvertooning

 

In zijn woning:

 

Meiden, boeren-knapen

 

Willen niet te wapen,

 

Vlugten net als schapen;

 

Durven schier niet slapen.

 

Zijn dochter Aagt,

 

Een frissche maagd,

 

Is van angst naar boven

 

Weggestoven.

 

 

 

Als het licht verdwijnt

 

En het Spook verschijnt;

 

Hoort men raven krassen,

 

Honden bassen:

 

't Komt dan stil genaken;

 

Wit gelijk een laken,

 

't Doet de boomen kraken;

 

De oogen gloeijen, blaken;

 

Elk oogenblik

 

Treft hen nieuwe schrik;

 

't Ramm'len van de keten

 

Doet hen zweeten.

 

 

[p. 70]

 

Maar onze oude Jaap,

 

Een vrij sluwe knaap,

 

Voelde allengs min vreezen

 

Voor dat wezen:

 

Stouter dan te voren

 

Doen hem beî zijne ooren!

 

Boven, bij het koren,

 

Ketting-ramm'len hooren:

 

Hij wil gaan zien,

 

Of het Spook misschien

 

Ook bij Aagts gordijnen

 

Durft verschijnen.

 

 

 

Hij stapt, wel te moê,

 

Kloek naar boven toe

 

En doet, door zijn blikken,

 

't Spook nu schrikken:

 

Mees had, lang voor dezen,

 

Aagje reeds belezen;

 

Jaap, geen vriend der Meezen,

 

Had hem afgewezen:

 

Maar onze maat

 

Nam nu list te baat

[p. 71]

 

En kwam afgesproken

 

Bij haar spoken.

 

 

 

Jaap stond nu bij Mees,

 

Schaamrood om zijn vrees

 

En wenscht voor 't begekken

 

Zich te dekken;

 

Hij laat Heeröom halen;

 

Zet zijn driften palen;

 

Noemt zijn weig'ring dwalen,

 

Mits zij niets verhalen.

 

De heer Pastoor

 

Trouwde hen in 't Koor -

 

En heeft al zijn leven

 

't Spook verdreven.