Het springende haasje


Een Nieuw Lied, op het Vinkje van Pierlala.
Op een Aangenaame Wys. 1. Als Pierlala met min doorwond, Voor zich een meisje koos, Hy kuste haer voor haer Rodermond, En sprak gy zijt een roos, bis. Ziet eens mijn Vink die niets ontbreekt, En op het roosje aardig steekt, Is 't Vinkje van Pierlala. 2. Zy nam het Vinkje in haer hand, En dankte Pierlala, Door zulke vreugd als minnepand Tot vreugde voor en na,
[pagina 68]
Zy wist niet waar zy hem bergen zou, Zy sprak ik heb geen vogel kou, Voor 't Vinkje van Pierlala. 3. Dat 's niemendal mijn lieve kind Het heeft in 't minst geen nood, Als mijn geschenk maer achting vind Zoo bergt hem in uw schoot, Dan staet hy wel een keer of agt, Het Vinkje is van een goed geslagt, 't Is Vinkje van Pierlala. 4. Als 't Vinkje zoo bekoesterd wierd, Stak hy zyn kopje op, Hy zong geduurig van tierelier, Hy zwol van borst tot krop, Tot dat hy had zyn pligt voldaen, Toen kon Pierlala niet langer staen, Weg was toen Pierlala. 5. Mijn lieve meyd die wou wel weer, Dat Pierlala zijn Vink, In 't kouwtje sloopte meenig keer, En hy gestadig zingt, By Roosemond die lieve meyd, En Pierlala die had geen tyd, Weg was toen Pierlala.